Auteur: bij de Buren

Botsing bij het Qalandiya checkpoint op 30 maart 2012 (Haaretz)Een van de Israelische grenspolitie hebben maandag twee Palestijnen doodgeschoten in het Qalandiya-kamp bij Jeruzalem. Tenminste 15 Palestijnen raakten gewond De grenspolitie-eenheden reden om drie uur ’s nachts het kamp met jeeps binnen en waren binnen de kortste keren omringd door boze kampbewoners die hen onthaalden op stenen. Zij openden daarop het vuur. Een woordvoerder van de politie zei dat ze een arrestatie had willen verrichten. Volgens Ma’an News waren de slachtoffers Robin al-Abed, 32, die werd gedood door een schot in de borst en Younis Jihad Abu al-Sheikh Jahjouh, 22.Van de vijftien gewonden zijn er zes in kritieke toestand. Volgens Haaretz is één van hen zelfs klinisch dood. Getuigen vertelden Ma’an dat de grenspolitie een man oppakte die onlangs was vrijgelaten uit de gevangenis nadat hij tien jaar had gezeten. ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)

Arrestatie van Palestijnse minderjarigen. De Israelische mensenrechtenorganisatie B’Tselem heeft vanaf 2009 klachten gekregen over de manier waarop minderjarigen behandeld worden op het politiebureau in Gush Etzion, een nederzettingenblok tussen Jeruzalem en Hebron. B’Tselem verzamelde tussen november 2009 tot juli van dit jaar 64 getuigenissen van inwoners van acht gemeenten uit de omgeving van Bethlehem en Hebron. Van deze inwoners waren er 56 minderjarig tijdens hun ondervraging.Hun verhalen gaan over het gebruik van ernstig fysiek geweld zoals slaan, stompen en schoppen tegen het lichaam, en slaan met voorwerpen zoals een stok of een geweer. In 12 gevallen meldden de getuigen ook bedreigingen dat zij of vrouwelijke familieleden zouden worden verkracht of dat hun genitaliën zouden worden verminkt. Zes getuigen zeiden dat hun ondervragers hadden gedreigd hen te executeren. Volgens acht getuigen hadden de ondervragers gedreigd hun familieleden iets aan te doen, en acht getuigen zeiden dat er was gedreigd dat hen elektrische schokken zouden worden toegediend, waaronder op een manier die hen onvruchtbaar zou kunnen maken.Afgezien daarvan zeiden 12 getuigen dat hun aanvankelijke bekentenis werd afgenomen door een ondervrager in burgerkleren zonder dat daarvan, voor zover zij konden zien, een opname werd gemaakt. Pas nadat zij bekend hadden stenen te hebben ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)

De begrafenis van Majd Lahlouh uit het vluchtelingenkamp bij Jenin, dinsdag, nadat hij door binnenvallende Israelische militairen was vermoord. (Foto Ahmad Al-Bazz/Activestills.org)De krant Haaretz meldt dat de Israelische politie weer een nieuwe ‘prijskaart’ aanval op een klooster onderzoekt. Maandagavond is een molotov-cocktail naar het Beit Jamal klooster bij de plaats Beit Shemesh in Israel (binnen de groene lijn) gegooid. Ook waren de muren van het klooster, dat beheerd wordt door de nonnetjes van de orde van de Zusters van Bethlehem, beklad met woorden als ‘Wraak’, ‘Prijskaart’ en ‘Dood aan de Goyim’ (niet-Joden). Bewakingscamera’s lieten zien dat de molotov-cocktail bij de ingang een brandje had veroorzaakt dat de omgeving had geblakerd, maar daarna uit was gaan zonder zonder houten meubels vlam hadden gevat. Prijskaart aanvallen worden de laatste tijd steeds vaker uitgevoerd op christelijke doelen in Israel zelf. Moskeeën en andere Palestijnse bezittingen op de Westoever hebben er ook vaak aan moeten geloven.Alleen nog wat puin markeert de plek waar één van de gesloopte huizen stond. Israel heeft woensdag twee huizen gesloopt in het dorp Arara BaNaqab (in de Negev) die toebehoorden aan de families Al-Rahahleh en al-Mahthi. Taleb Abu Arar, een Bedoeïen en lid van het Israelische parlement, ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)

Ziad Omayra heeft zondag zelf zijn huis in de wijk Sur Bahir in Oost-Jeruzalem met de grond gelijk gemaakt. Hij deed dat omdat de gemeente Jeruzalem hem anders 70.000 shekel (14.000 euro) in rekening zou hebben gebracht aan sloopkosten. Omayra moest nu evengoed nog 25.000 shekel (5000 euro) opbrengen om een bulldozer te huren en trucks om het puin af te voeren.Ziad bouwde het 110 vierkante meter tellende huis huis 15 jaar geleden zelf op land dat hij van zijn vader had geërfd. Hij woonde er met zijn vrouw, zijn moeder en zijn kinderen, tezamen negen personen. Van de gemeente Jeruzalem moest het huis echter afgebroken worden omdat er geen vergunning was verleend voor de bouw. Palestijnen krijgen van de gemeente Jeruzalem slechts in minder dan 5% van de gevallen vergunningen om te bouwen of verbouwen. Dat bevordert de verjoodsing van de stad, omdat families door ruimtegebrek gedwongen zo soms naar elders verhuizen, wat betekent dat zij hun rechten als ingezetenen van de stad verliezen en niet meer kunnen terugkeren. Omayra trekt nu met zijn familie noodgedwongen met zijn familie in bij een broer. Zijn verhaal is niet ongewoon. Volgens de Israelische mensenrechtenorganisatie B’tselem heeft Jeruzalem tussen ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)