Nadat het Supreme Court eerder de rechtszaak tegen Donald Trumps optreden tijdens de couppoging op 6 januari 2021 opzichtig saboteerde, hebben nu ook drie andere belangrijke rechtszaken tegen de oud-president vertraging opgelopen.
Ten eerste was daar de geruchtmakende kwestie met betrekking tot Fulton County District Attorney Fani Willis te Georgia. Eén van de verdedigende partijen had namelijk ontdekt dat Willis een relatie heeft gehad met een van haar officieren, een zekere Nathan Wade, en stelde dat er sprake was van belangenverstrengeling. Een tamelijk onzinnige beschuldiging, daar beide juristen immers aan dezelfde kant van de zaak werkten. Maar Willis zou dan financieel voordeel hebben gehad bij het aanstellen van Wade (omdat ze dan beiden eens op reis waren geweest, alsof Willis dat zelf niet kan betalen), wat ook al onzinnig was omdat een dergelijke jurist in een privépraktijk aanzienlijk meer kan verdienen. Men probeerde uit alle macht te bewijzen dat Willis en Wade elkaar al vóór diens aanstelling kenden, iets dat Willis en Wade ontkenden.
Dáár school nog het grootste gevaar in, dat de rechter wellicht zou vaststellen dat Willis tegen hem gelogen had en haar daarom zou diskwalificeren. In zo’n geval zou haar hele staf ook op hebben moeten stappen en dat zou zo ongeveer het einde van die zaak betekend hebben. Gelukkig ging rechter McAfee niet zó ver, alhoewel hij behoorlijk kritisch was:
Neither side provided sufficient evidence for the judge to determine when exactly the relationship started, he said.
“However, an odor of mendacity remains,” he wrote.
(…)
This finding is by no means an indication that the Court condones this tremendous lapse in judgment or the unprofessional manner of the District Attorney’s testimony during the evidentiary hearing,” McAfee wrote (Axios)
Hoewel de relatie tussen Willis en Wade niets te maken had met de zaak tegen Trump denk ik wel dat je kunt twijfelen aan het beoordelingsvermogen van Willis. Het is in het algemeen niet aan te raden een relatie te beginnen met iemand die functioneel je ondergeschikte is, en in een werkelijk enorme zaak van kapitaal belang als deze wil je met zoiets al helemáál niet in de schijnwerpers komen te staan.
Overigens gaat het de Republikeinen natuurlijk helemaal niet om welk hoogstaand principe dan ook, die hebben ze immers niet, maar puur om het feit dat het een zwarte vrouw niet past om een rijke, witte man te vervolgen en daarom grepen ze de gelegenheid met beide handen aan om Willis als een vrouw te portretteren die het niet zo nauw neemt met hun eigen, 18e eeuwse, zeden. Maar juist dàt had Willis moeten voorzien in die positie.
McAfee besloot dat de schijn was gewekt dat er een en ander niet helemaal zuiver op de graat was, en dat daarom òf Willis òf Wade zich terug zou moeten trekken. Al snel liet Wade weten zich terug te trekken, wat natuurlijk de juiste keuze was in het belang van de zaak. Die kan nu immers gewoon verder gaan, zij het dat het gezag van Willis wellicht aangetast is. Er is door deze kwestie wel aanzienlijke vertraging ontstaan, maar door het grote aantal aangeklaagden (rond de vijftien) zou deze zaak zonder meer al enorm veel tijd in beslag nemen.
Dan is er de voortdurend trainerende – door Trump aangestelde – rechter Aileen Cannon in de Mar-a-Lagozaak te Florida, die het vooralsnog vertikt om zelfs ook maar bepaalde noodzakelijke zittingen te plannen met betrekking tot inzage van de zeer geheime documenten waar het om gaat. Ook op de zitting waar dan een startdatum van de rechtszaak zou worden gepland deed ze dat uiteindelijk niet. Men vermoedt om het andere rechters moeilijk te maken hùn zaken tegen Trump te plannen.
Ze vermijdt zorgvuldig officiële beslissingen te nemen omdat Smith daar dan tegen in beroep zou kunnen gaan bij het hof van beroep van het 11e circuit, waar ze al twee keer door is teruggefloten. Bij een derde keer zou Smith ook kunnen proberen haar te laten vervangen. Het lijkt haar strategie te zijn deze zaak koste wat kost tot na de verkiezingen uit proberen te stellen, in de hoop dat Trump die zal winnen en dan uiteraard alle federale zaken tegen hem zal laten stoppen. Maar goed, als Trump wint is sowieso alles verloren voor de Verenigde Staten. En misschien voor Europa ook wel, want welke gevolgen zal dat voor de NAVO hebben?
In de zaak die over anderhalve week zou beginnen, die van Manhattan District Attorney Alvin Bragg, over het proberen te verbergen van betaald zwijggeld aan Stormy Daniels (en daarmee beïnvloeding van de verkiezingen) door deze als juridische kosten te boeken, dook tevens een hindernis op. Deze werd verooraakt door het Southern District of New York (afgekort SDNY, een federaal bureau. Braggs bureau is er een op staatsniveau) dat afgelopen week plotseling nog eens met tienduizenden extra documenten op de proppen kwam naar aanleiding van een vraag van een jáár geleden erom door Braggs kantoor. De verdediging moet natuurlijk de kans krijgen die ook nog in te kunnen zien en dus zal de zaak uitgesteld moeten worden.
Nu klinkt het wat dramatischer dan het is, want ten eerste lijkt het erop dat niet al die documenten noodzakelijkerwijze van belang zijn voor de zaak, en ten tweede heeft men tegenwoordig speciale software ter beschikking om efficiënt zulke documenten te kunnen doorzoeken op trefwoorden en duplicaten eruit te halen.
Evengoed vraag je je af hoe dit in godsnaam heeft kunnen gebeuren? Ik denk wel eens dat er teveel Trumpaanhangers bij de Amerikaanse justitie werken die doelbewust de zaken tegen hem proberen te vertragen. Het duurde om te beginnen al erg lang voordat er eindelijk eens iets tegen zijn crimineel gedrag ondernomen werd. Van enkele juridische commentatoren begreep ik echter dat het ook te wijten kan zijn aan een vaak voorkomende moeizame samenwerking tussen staats- en federale bureau’s, en dat met name het SDNY zichzelf nogal ver verheven boven de anderen voelt. Bovendien kan een bureau op staatsniveau een federaal kantoor geen opdrachten geven (andersom kan dat wel). Voorlopig is de zaak verdaagd naar 22 april, wanneer zal worden bekeken of er nog verder uitstel nodig is.
Al met al is het moeilijk je aan de indruk te onttrekken dat diverse actoren binnen Justitie in de Verenigde Staten niet bepaald staan te trappelen om Trump nu eens eindelijk aan te pakken. Absolute koploper hierin is natuurlijk die dweil van een Minister van Justitie, Merrick Garland, die volgens mij zonder het werk van de 6 januaricommissie nog steeds op zijn handen zou zitten.
(Foto: Fulton County Sheriff’s Office)
