Hoever staat het inmiddels met de mogelijke vervolging van staatsvijand nummer 1 van de Verenigde Staten? Ik bedoel natuurlijk Donald Trump, alhoewel de gemiddelde Republikeinse (of FvD-) stemmer daar anders over zal denken.
De Verenigde Staten is een land waar je binnen de kortste keren tot jaren celstraf veroordeeld kunt worden voor onbenullige vergrijpen zoals het in het bezit hebben van marihuana (alhoewel president Biden daar nu gelukkig wat aan gaat doen), of het per ongeluk stemmen in een district waar je dat niet mocht zoals Chrystal Mason ervaren heeft. Hoe is het dan mogelijk dat iemand die duizenden documenten van het rijk verduisterde, waaronder honderden van het allerdiepst geheime karakter denkbaar, nog vrij rondloopt? Niet alleen dat, Trump heeft – nadat de National Archives een jaar met hem over teruggave onderhandeld had – uiteindelijk een verzameling documenten teruggegeven met de verzekering erbij dat dit nu echt ècht alles was.
En toen kwam dus die huiszoeking in Mar-a-Lago, waarna er nog eens vijftien dozen met documenten werden gevonden, waaronder zich lege mappen bevonden die documenten van het allerhoogste geheimhoudingsgniveau bevat moeten hebben. En alsof dat nog niet genoeg is, horen we nu dat de FBI vermoedt nog stééds niet alle documenten te hebben ontvangen. Er zouden huiszoekingen in de Trump Tower te New York en Trumps golfbaan te Bedminster kunnen volgen. Bovendien bleek dat Trump destijds met de National Archives onderhandeld heeft over het teruggeven van documenten als hij dan in ruil documenten zou krijgen die volgens hem zouden moeten aantonen dat het onderzoek naar samenwerking met Rusland een hoax zou zijn. De onbeschaamde brutaliteit ervan, te gaan onderhandelen over documenten die helemaal niet zijn eigendom zijn…
Ik weet niet hoe het met u gesteld is, maar ik plof bijna uit elkaar van woede en frustratie als ik zoiets lees. Wáárom wordt deze 75-jarige, criminele terreurkleuter voordurend met zijden handschoenen aangepakt en nauwelijks tegengewerkt? U en ik zouden al maanden geleden in een grijze kelder van een black-ops site van de CIA gegooid zijn en ondervraagd over het hoe en wat, totdat we huilend zouden onthullen waar de rest van die documenten gebleven is.
Niet zo Donald Trump. In tegendeel, hij krijgt nog eens de kans om via een of andere totaal gecorrumpeerde rechtse bitch van een fake-rechter, Aileen Cannon genaamd, die er werkelijk geen reet mee te maken heeft, een zaak aan te spannen om de inbeslagname van die documenten ter discussie te stellen. Ik ga u niet lastig vallen met de details van die zaak – ook mijn bloeddruk is niet meer heel laag tegenwoordig – maar het komt erop neer dat Justitie in elk geval al de topgeheime stukken terug heeft gekregen nadat men in beroep was gegaan, en dat er nog een beroep loopt om dat mens van een Cannon helemaal aan de kant te kunnen schuiven. Waarna ze gewoon afgezet zou moeten worden, als ik lees hoe onzinnig haar uitspraken volgens diverse juridische experts zijn geweest. Maar dat kan natuurlijk weer allemaal niet want tweederde meerderheden en blabla.
Inmiddels hebben enkele juridische experts al gezegd dat die hele zaak irrelevant zou worden als Justitie Trump nu eíndelijk eens aan zou klagen, en er echt serieuze vervolging plaats ging vinden. Wat dat betreft word ik ook voortdurend tussen hoop en vrees heen en weer geslingerd. Van de ene kant is het natuurlijk waar dat een aanklacht tegen een voormalig president nog waterdichter moet zijn dan een normale aanklacht dat al moet zijn. Ook hoor ik wel zinnige argumenten zoals dat wanneer je iemand eenmaal aanklaagt, de verdediging ook beschikking moet krijgen over al het bewijsmateriaal, dus je wilt wel zeker zijn dat als je dat eenmaal doet je een heel grote kans op succes hebt, want je legt je kaarten open op tafel.
En ja, zeker in het geval van de poging tot staatsgreep op 6 januari 2021 kan ik me goed voorstellen dat het moeilijk is Trump zelf direct daaraan te koppelen. Daarvoor moet je allerlei communicaties zien te achterhalen en intenties aantonen, enzovoorts enzovoorts. Bovendien is juist Trump ervaren in het vermijden van zulke directe verantwoordelijkheden, zoals zijn voormalig medewerker Michael Cohen vaak heeft uitgelegd. Hij opereert precies zoals een mafiabaas wat dat betreft.
Van de andere kant kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er een gebrek aan enthousiasme leeft bij het Amerikaanse Ministerie van Justitie om achter Trump aan te gaan. Immers, er is nooit iets gedaan met de tien gevallen van Belemmering van de Rechtsgang, zoals die in het rapport van Robert Mueller aangeduid waren, net zoals er met het geval van campagnefraude, waar Michael Cohen nota bene voor in de gevangenis heeft gezeten, nooit iets gedaan is. Hoe kan Trump zelf nu helemaal geen verantwoordelijkheid voor dat laatste geval hebben gedragen?? Zijn handtekeningen stonden nota bene op de cheques waarmee hij Cohen vergoedde voor diens betalingen aan Stormy Daniels.
Het lijkt alsof Biden en Garland aanvankelijk verder wilden gaan alsof Trump nooit bestaan had en 6 januari nooit gebeurd was. Althans, alsof 6 januari slechts een heel erg uit de hand gelopen rel was zonder plannen van hogerop. Dat dat laatste in elk geval tot op zekere hoogte wel degelijk het geval was is openbaar gemaakt door de 6 januaricommissie. Misschien wist Justitie dat ook wel, maar nu konden ze het in elk geval niet langer negeren. Het proberen te negeren van Trump werd door – je verwacht het niet – Trump zelf onmogelijk gemaakt, met zijn onbeschaamd criminele acties, waardoor Merrick Garland zich, voor mijn geestesoog zuchtend en steunend, gedwongen zag wel degelijk in actie te komen ook waar het de absolute top betreft, tot en met Donald Trump.
Helemaal los hiervan loopt er nog de zaak in Georgia, onder District Attorney van Fulton County Fani Willis, naar het plan om ongelegitimeerde kiesmannen naar Washington te sturen. Die zaak lijkt inmiddels vol op stoom. Inmiddels zijn de fascistische generaal b.d. Michael Flynn en Newt Gingrich (de man die we wel verantwoordelijk kunnen stellen voor het begin van de radicalisering van de Republikeinse Partij, in de jaren negentig) gedagvaard voor een Grand Jury. Naast de zaak van de geheime documenten in Mar-a-Lago is ook dit een zaak waarin de aansprakelijkheid van Trump wel heel duidelijk lijkt te zijn. Immers, er was zijn telefoongesprek waarin hij Secretary of State van Georgia Brad Raffensperger expliciet vroeg om precies zoveel stemmen te vinden dat de uitslag in het voordeel van de Republikeinen zou uitvallen.
Het is moeilijk voor te stellen dat Trump niet in minstens één van deze zaken aangeklaagd zal worden. Maar vooral bij de zaken die onder Garland vallen blijf ik bezorgd over zowel de tijdigheid ervan als een eventuele veroordeling, en hoe serieus die uiteindelijk helemaal zal zijn.
(Photo by Emiliano Bar on Unsplash)
