Afgelopen weken was het Congressional Hearings Fest in verband met het impeachmentonderzoek door het Huis van Afgevaardigden aldaar. Maar liefst twaalf mensen werden er gehoord: Ambassadeur William Taylor, George Kent, Marie Yovanovich, Alexander Vindman, Jennifer Williams, Kurt Volker, Tim Morrison, Gordon Sondland, Laura Cooper, David Hale, Fiona Hill en David Holmes.
Adam Schiff, voorzitter van de Intelligence Commissie, heeft laten weten dat men weliswaar al begonnen is met het schrijven van een rapport maar dat het niet uitgesloten is dat er nog meer hoorzittingen zullen volgen.
Nieuwe feiten
Heel veel nieuwe, grote feiten zijn er niet aan het licht gekomen omdat het belangrijkste feit direct al duidelijk was en door Trump en stafchef van het Witte Huis Mulvaney werd toegegeven alsof er niks mee aan de hand was. Namelijk dat men Oekraïne middels het achterhouden van door het Congres reeds goedgekeurde militaire en financiële steun probeerde te dwingen tot het openbaar openen van een onderzoek naar mogelijke corruptie van Hunter Biden, de zoon van Joe Biden. Joe Biden is vooralsnog Trumps belangrijkste tegenkandidaat bij de verkiezingen van 2020 (alhoewel er een en ander aan het schuiven is in de peilingen).
Eén van de belangrijkste noviteiten, die ook nog niet tijdens de besloten zittingen aan het licht was gekomen, was wat ik al eerder meldde: dat Trump de dag na het telefoongesprek met de ambassadeur bij de EU Sondland belde om te vragen of men al een begin had gemaakt met het geëiste onderzoek, waarmee duidelijk werd dat Trump er zeer direct zelf bij betrokken was en waar het hem zeer specifiek om begonnen was. Dit kwam naar voren in de getuigenis van de zaakgelastigde voor Oekraïne Bill Taylor.
De meeste getuigenissen daarna bevestigden weliswaar vooral wat al bekend was, maar het belang ervan was juist ook dat al die getuigen met hetzelfde verhaal op de proppen kwamen, en het dus niet op dat ene transcript van Trumps telefoongesprek met president Zelensky bleef hangen.
Marie Yovanovich
Vooral de getuigenis van ex-ambassadeur voor Oekraïne Marie Yovanovich maakte duidelijk hoe systematisch het hele verhaal was voorbereid. Hoe men al gauw ontdekt had dat zij een integer persoon en functionaris was die absoluut niet mee zou gaan in dit plan, en dus moest verdwijnen.
Giuliani begon een campagne om haar reputatie te besmeuren bij de Oekraïense regering, en op zeker moment werd haar te verstaan gegeven dat ze zo snel mogelijk terug moest keren naar de VS. Daarna stelde men dus zaakgelastigde Bill Taylor aan, maar inmiddels is duidelijk geworden dat ook dat een misgreep van formaat was, want wederom betrof het een man van diepe integriteit die dan ook geen blad voor de mond nam in zijn getuigenis, en zich bovendien net als Yovanovich niet ervan liet weerhouden om te getuigen. Er is misschien toch nog hoop voor de Amerikanen, als er ook dit soort mensen bij hun overheid rondlopen.
Omkooppoging
Met de getuigenissen van mensen als Kent, Morrison, Vindman en Holmes werd meerdere malen het bestaan van het plan om Oekraïne om te kopen, te chanteren bevestigd, en zijn termen als witch hunt, hoax of circus (afgevaardigde Devin Nunes’ favoriet) nog holler en belachelijker geworden dan ze al waren.
Tegenargumenten
Geleidelijk aan worden ook steeds meer tegenargumenten uit handen van de Republikeinen geslagen. Zo beweerden de Republikeinen aanvankelijk dat de getuigen alles slechts uit tweede hand hadden. Maar ten eerste is het het Witte Huis zelf dat zoveel mogelijk getuigen blokkeert die dan wèl informatie uit de eerste hand zouden hebben, en ten tweede hoorden Jennifer Williams en Alexander Vindman wel degelijk zelf Trump zijn telefoongesprek voeren.
Ook het kletsverhaal dat het Trump om de corruptie in Oekraïne zou zijn gegaan is doorgeprikt: tijdens het telefoongesprek heeft hij het nooit gehad over corruptie, het ging hem alleen om het onderzoek naar de Bidens.
Dan is er het argument dat er geen sprake van een quid pro quo of omkoping kan zijn, omdat de steun uiteindelijk wel degelijk geleverd is. Ten eerste wordt slechts poging tot omkoping wel degelijk ook genoemd als een impeachable misdrijf, ongeacht of het lukt of niet, en ten tweede is de betaling pas doorgegaan toen men besefte betrapt te zijn.
Gordon Sondland
De getuigenis van EU ambassadeur Gordon Sondland van afgelopen woensdag was een van de belangrijkste. Hij handelde volgens eigen zeggen op instructies van Trump, via Giuliani, toen hij president Zelensky van Oekraïne onder druk zette om publiekelijk een onderzoek naar de Bidens en Oekraïense inmenging in de verkiezingen van 2016 aan te kondigen. Hij zei er ook gelijk volmondig bij dat dit een pure kwestie van quid pro quo was. Op zichzelf hoeft dat overigens niet fout te zijn, als het om een uitwisseling van iets van waarde voor het land gaat, dat is waar Mulvaney het naartoe probeerde te draaien in zijn persconferentie waar hij zei dat dit voortdurend gebeurt. Maar als het om een persoonlijk politiek belang gaat is het natuurlijk wèl compleet fout.
Eén argument van de Republikeinen, dat de de Oekraïners helemaal niet op de hoogte waren van het feit dat de steun achtergehouden zou worden, werd ook door Sondland ontkracht, die vertelde dat hij wel degelijk aan de Oekraïners had overgebracht dat het uitblijven van die hulp te maken had met het nog moeten aankondigen van een onderzoek.
Ook bevestigde hij niet alleen het bestaan van het hele complot, maar bracht hij bovendien aan het licht dat echt iedereen erbij betrokken en van op de hoogte was. Donald Trump, vice-president Mike Pence, Rudy Giuliani, minister Mike Pompeo, minister Rick Perry, stafchef Mick Mulvaney, zaakgelastigde Bill Taylor en speciale gezant Kurt Volker.
Hoe nu verder?
Ontkennen van de feiten kan na deze overweldigende serie verhoren echt niet meer, dus de enige verdediging die overblijft is volhouden dat het allemaal zo ernstig niet was, maar hoe geloofwaardig is dat nog? Het wordt steeds gênanter voor Republikeinen om Trump te blijven steunen
Toch zullen de Republikeinen liever vasthouden aan de macht dan aan hun integriteit of geloofwaardigheid. Trump heeft nog steeds de goedkeuring van een kleine 90% van de Republikeinse stemmers, en daar zit het grote probleem voor veel Republikeinse afgevaardigden en senatoren. Ze zullen in veel gevallen politieke zelfmoord plegen als ze openlijk tegen Trump in gaan.
Een factor die wel begint te spelen, zoals ik hoorde, is dat als een kandidaat ergens in de VS, zij het voor een gouverneurschap, een afgevaardigde- of senaatszetel, zich al te sterk met Trump associeert dit tevens grote weerstand van de Democraten in die staat oproept en op die manier tegen ze kan werken. Louisiana heeft bijvoorbeeld toch weer een Democratische gouverneur, terwijl dat toch een dieprode Republikeinse staat is.
De echte Trumpaanhangers overtuigen van het feit dat Trump een kwaadaardige, narcistische imbeciel is gaat echter ook dit impeachmentonderzoek niet doen, en alhoewel ik het niet helemaal onmogelijk acht zou het me nog steeds zeer verrassen als er 20 Republikeinse senatoren vóór afzetting van Trump gaan stemmen in het impeachmentproces in de senaat. Die zijn er namelijk nodig om de benodigde tweederde meerderheid te behalen voor een afzetting.
Door dit soort en andere regels zorgt het Amerikaanse politieke systeem ervoor dat zolang een corrupte meerderheid in de Senaat (of het Huis) een kwaadaardige president steunt er helemaal niets tegen zo’n president gedaan kan worden, zolang men althans het beleid handhaaft dat een zittende president niet aangeklaagd kan worden.
De grootste hoop ligt in de mogelijkheid dat dit impeachmentproces de opkomst onder Democratische stemmers zal verhogen en mensen die in in 2016 wankelmoedig op Trump hebben gestemd misschien in elk geval zal doen thuisblijven.
