Daar gaan we weer: neoliberalisme

Ik kwam afgelopen week dit stuk tegen op Trouw.nl.
Ik schrok hier een beetje van want het is wéér de USA die bepaalt of een land kredietwaardig is of niet. Er zijn eigenlijk twee kredietbeoordelaars die er volgens de wereldeconomie toe doen: Moody’s en Standard & Poor’s (je zal maar Poor heten en kredietbeoordelaar zijn) en in iets mindere mate Fitch Ratings, drie dus. Al deze drie bedrijven komen uiteraard uit de USA. Het is toch bewonderenswaardig nietwaar? Een land dat zelf bijna failliet is bepaalt voor andere landen de kredietwaardigheid.
Lang leve de vrije marktwerking.

Moody’s heeft dus de kredietwaardigheid van Portugal naar beneden bijgesteld. Dit was eerder het geval met Griekenland, met alle gevolgen van dien. Griekenland kan dan wel geld krijgen van het IMF, de ECB en de individuele lidstaten van de EU.
MAAR, en hier gaat het mis, de Grieken moeten overheidsbedrijven privatiseren.
Met andere woorden: er is in dik veertig jaar neoliberalisme nog steeds niets veranderd en sterker nog, er is ook niets van geleerd.

Het verhaal van Griekenland doet mij altijd denken aan de geschiedenis van het Chili van Salvador Allende, waar het eigenlijk allemaal begon. Zeg maar de proeftuin van Friedman en zijn vriendjes.

Een socialistische regering op het Amerikaanse contingent, dat kon natuurlijk niet volgens Nixon, daar moest korte metten mee gemaakt worden. En zo geschiedde. Met hulp van de CIA en de Chicago Boys van Milton Friedman die Chili wel weer even op het juiste pad zouden brengen. Het land werd verkocht aan de neoliberale USA en werd vervolgens opgezadeld met een vreselijke dictator. Een enorme chaos en repressie was het gevolg, de geschiedenis is bekend. Bedenk wel dat ik het nu over 1973 heb.

Wat leert dit ons nu over Griekenland?
Als het doemscenario van privatisering werkelijkheid wordt, voorspel ik een grote puinhoop in dit land. De werkeloosheid zal explosief stijgen en de ontevredenheid van het volk zal navenant toenemen. Eén en ander in combinatie met de, uiteraard, forse bezuinigingen.
Misschien is het een idee voor de Grieken om de buitenlandse multinationals eens belasting te laten betalen. Dat scheelt al een flinke slok op den borrel. Dat is beter dan het gezwam over Grieken die op hun vijftigste jaar met pensioen gaan of altijd maar vakantie vieren. Een fabeltje dat overigens al afgeschoten is door De Pers.nl. We weten natuurlijk allemaal dat politici gevoerd worden door de lobby van de grote bedrijven en daarmee de aandacht verplaatsen naar het volk met onwaarheden en leugens.
De gevolgen kunnen overigens groot zijn, het kan zomaar overslaan naar Italië, Spanje en Portugal. In Spanje zien we het eigenlijk al broeien op dit moment.

In ons eigen kleine landje gaat het trouwens ook goed volgens dit bericht. Ik kreeg het via een twiet van een VVD raadslid alhier. Op mijn opmerking dat dit vrije marktwerking is, kwam een ‘ja maar’ antwoord uiteraard.

Hoe het wel moet met de Grieken weet ik niet, maar ik weet wel hoe het niet moet.

2 gedachten over “Daar gaan we weer: neoliberalisme”

  1. Moody’s en Standard & Poor’s hadden net zo goed in Griekenland gevestigd kunnen zijn

    het beoordelen van de kredietwaardigheid van particulieren, bedrijven en (overheids)instellingen is geen politiek spelletje maar gewoon een kwestie van cijfers en risico-analyse

    ben je niet goed voor je geld dan betaal je een risico-opslag, logisch

    dat er in de Eurozone een aantal landen zitten die hun zaken niet op orde hebben en die niet tot de orde zijn geroepen is een Europees probleem

    in plaats van nu een beetje stoer roeptoeteren had De Jager beter een paar jaar geleden aan de bel kunnen trekken

    als grote multinational betaal je een minimum aan belasting
    niet eerlijk ten opzichte van kleinere bedrijven, maar zo werkt het
    er is altijd wel een land dat je fiscaal nog gunstiger wil accomoderen als er tenminste iets tegenover staat (werkgelegenheid, enige belastinginkomsten, etc.)

    en bijvoorbeeld Bono met z’n liefdadigheid zoekt ook de grenzen van de fiscale wetgeving op om zelf zo min mogelijk bij te hoeven dragen aan het algemeen nut

Reacties zijn gesloten.