Het is lang niet altijd fijn om gelijk te krijgen, en een van de irritantste manieren ervan is als je vermoedde dat iets op een ongelooflijk stomme manier werd aangepakt terwijl vele anderen beweerden dat dat vast niet het geval was, en wat weet jij er nu helemaal vanaf etc etc. Wacht nu maar af, het komt allemaal goed, en dat dan blijkt dat het inderdáád op een ongelooflijk stomme manier werd/wordt aangepakt en het dus allerminst zeker is of het nog goed komt.
Zo voelde ik me toen ik in de Washington Post las dat het Amerikaanse Ministerie van Justitie en vooral de FBI er debet aan zijn dat pas een jáár na de aanval op het Kapitool een onderzoek naar de betrokkenheid van Donald Trump en zijn directe omgeving werd begonnen. En dat de reden precies was wat ik op deze plek herhaaldelijk heb geschreven, namelijk dat Garland en de zijnen bevreesd waren om als te politiek en niet onafhankelijk gezien te worden. Terwijl de afweging om Trump om die redenen niet aan te pakken natuurlijk evengoed politiek is.
Kijk, in het algemeen gesproken begrijp ik de weerstand tegen het crimineel vervolgen van je politieke tegenstander wel, het lijken bananenrepubliekachtige toestanden. Maar wat nu als die politieke tegenstander zich reeds precíes als een wannabe-bananarepubliekdictator gedraagt, en precies dat soort misdrijven lijkt te begaan? Dan moet je gewoon ingrijpen, je kunt een bananenrepubliekdictator niet maar gewoon zijn gang laten gaan omdat je zelf een onbevlekt blazoen wilt houden. Als je een varken als Trump wil aanpakken zul je je in de modder moeten begeven.
En ik hoorde zojuist een argument van een vriendin van mijn Amerikaanse vriendin, dat de regering Biden wellicht ook eerst bepaalde belangrijke beleidszaken wilde kunnen opzetten en afhandelen voordat de chaos van een vervolging van Trump zou beginnen.
Maar Minister van Justitie Garland, FBI-directeur Wray en US Attorney Sherwin van het District van Columbia (zeg maar Washington DC), vonden dus dat ze helemaal onderaan de ladder moesten beginnen, bij de Neanderthalers die fysiek aanwezig waren bij de aanval, om dan zo uiteindelijk bij de top kunnen aanbelanden. Dat is vooralsnog niet gelukt.
Wat later repten Trump supporters van het plan om illegitieme kiesmannen naar Washington te sturen na de verkiezingen. Ook hier weigerde de FBI direct een onderzoek in te stellen, en wachtte maar liefst 15 maanden.
The Justice Department’s painstaking approach to investigating Trump can be traced to Garland’s desire to turn the page from missteps, bruising attacks and allegations of partisanship in the department’s recent investigations of both Russia’s interference in the 2016 presidential election and Hillary Clinton’s use of a private email server.
Inside Justice, however, some lawyers have complained that the attorney general’s determination to steer clear of any claims of political motive has chilled efforts to investigate the former president. “You couldn’t use the T word,” said one former Justice official briefed on prosecutors’ discussions.
Er waren wel functionarissen die een onderzoek van bovenaf wilden beginnen, in plaats van op de traditionele wijze helemaal van onderop naar boven te klimmen, maar daar bestonden bezwaren tegen:
In February 2021, Cooney took his proposal to investigate the ties with people in Trump’s orbit directly to a group of senior agents in the FBI’s public corruption division, a group he’d worked with over the years and who were enmeshed in some of the most sensitive Jan. 6 cases underway.
(…)
Axelrod saw an uncomfortable analogy to Black Lives Matter protests that had ended in vandalism in D.C. and elsewhere a year earlier. “Imagine if we had requested membership lists for BLM” in the middle of the George Floyd protests, he would say later, people said.Axelrod later told colleagues that he knew Jan. 6 was an unprecedented attack, but he feared deviating from the standard investigative playbook — doing so had landed the DOJ in hot water before. Former FBI director James B. Comey’s controversial decision to break protocol — by publicly announcing he was reopening the investigation into Clinton’s emails days before the 2016 presidential election — was widely viewed as swinging the contest in Trump’s favor.
(…)
All who assembled for the late February meeting were in agreement, with Axelrod making the final call: Cooney’s plan would not go forward.
Juist, dus nadat Republikeinen geen enkel probleem hadden om Hillary Clinton eens, volslagen onterecht, keihard en openbaar aan te pakken – op een manier die haar de verkiezingen gekost heeft – zeggen de Democraten “Ja, dat moesten we dus maar niet meer doen, wij hebben onze les geleerd.” Ja, jullie wel, maar die Republikeinen de volgende keer nog steeds niet! Dat eeuwige ge-urm van die Democraten, die nog steeds denken dat ze in een fatsoenlijk, eerlijk politiek bestel fuctioneren in plaats van een dat voor de helft bezet is door fascistische roofdieren, ik word er helemaal wee van.
Nou begrijp ik wel dat het met name in de zaak van de aanval op het Kapitool nog niet zo makkelijk is directe betrokkenheid van de hooggeplaatsten overtuigend aan te tonen. Maar ook in de veel helderdere zaak van de geheime documenten te Mar-a-Lago lag de FBI maanden dwars totdat ze uiteindelijk dan toch maar een huiszoeking deden. En dit nadat men al een jáár geprobeerd had die documenten terug te krijgen. Met andere woorden, wáárom zit die slappe zak van een Christopher Wray nog op zijn plek en is hij niet al op 7 januari 2021 door Biden eruit getrapt?
Een ander punt waar ik al een zeer sterk en irritant vermoeden van had:
“Behind the scenes, federal prosecutors in Michigan who received Nessel’s referral were waiting to hear from Monaco’s office about how Main Justice wanted to proceed. National Archives officials were dumbstruck; the Justice Department was suddenly interested in the fake electors evidence it had declined to pursue a year earlier.
One person directly familiar with the department’s new interest in the case said it felt as though the department was reacting to the House committee’s work as well as heightened media coverage and commentary. “Only after they were embarrassed did they start looking,” the person said.”
Alhoewel de commissie zelf geen strafrechtelijke macht had, en zelfs niet eens in staat was om dagvaardingen af te dwingen (wederom vanwege de slechts zeer lauwe medewerking van Justitie), dacht ik inderdaad dat ze wel degelijk het effect hebben gehad Justitie te dwingen in actie te komen.
Maar nu gaat het er dus vanwege die enorme, door Justitie en de FBI veroorzaakte, vertragingen op neer komen dat processen tegen Trump precies in het verkiezingsseizoen terecht zouden kunnen komen. En zeker ik zal er helemaal niet verbaasd over zijn als Garland dan afkondigt dat we gewoon maar eens even tot 2025 moeten wachten voordat een en ander voortgezet kan worden. Is hij ook weer opgelucht, want misschien hoeft-ie er zich dan helemaal nooit meer mee te bemoeien omdat er een andere Minister van Justitie zal worden aangesteld. Hopelijk wel een Democratische.
(Bronnen: Washington Post)
(Foto: Kapitool Washington – eigen foto Laurent)
