Republikeinen weigeren infrastructuurwet Biden te steunen

President Biden heeft een plan voor herstel van de gestaag afbrokkelende Amerikaanse infrastructuur aangekondigd dat zo’n 2 biljoen (ja, een Europees biljoen, ik bedoel 2.000.000.000.000) dollar moet gaan kosten. Iedereen die wel eens in de wat armere gebieden van de Verenigde Staten gereisd heeft weet dat het daar hoog tijd voor is (zie bijvoorbeeld de foto’s in dit artikel).

Trump heeft één keer gedaan alsof hij er iets aan wou doen, maar zocht al na tien minuten ruzie met Nancy Pelosi die een en ander met hem daarover was komen bespreken. Waarschijnlijk was Trump om te beginnen al uit zijn humeur vanwege het idee die dag daadwerkelijk te moeten werken in plaats van presidentje te kunnen spelen of te gaan golfen.

Biden is het ernst, en hij is van plan de kosten deels te betalen uit een verhoging van de vennootsschapsbelasting. Die was onder Trump verlaagd van 35% naar 22%.

Mitch McConnell heeft al aangekondigd dat Bidens plannen op geen enkele steun van de Republikeinen zal kunnen rekenen. Republikeinen worden steevast enorm fiscal conservative zodra ze weer in de oppositie zitten, maar toen ze nog aan de macht waren, deinsden ze er bijvoorbeeld niet voor terug de allerrijksten een belastingvoordeel van 3 biljoen te geven. Om vervolgens onder een volgend Democratisch presidentschap te gaan zuchten en steunen over dat afgrijselijke begrotingstekort. Bovendien kan en wil McConnell maar één ding: tegen alles stemmen wat een Democratische regering succesvol zou kunnen doen zijn, ongeacht de ernst van de schade die dat het land toebrengt. Dat heeft hij al onder Obama laten zien.

Rachel Maddow stelde dat deze verschroeide aardetaktiek van McConnell eigenlijk een zegen voor de Democraten is, omdat ze nu geen tijd hoeven te verspillen aan bipartisan geleuter, dat er zeker onder McConnell steevast op neerkomt dat een wetsvoorstel eindeloos moet worden uitgekleed om de Republikeinen hun zin te geven, waarna ze regelmatig alsnog tegen stemmen (zie de Affordable Care Act). Met autocratische proto-fascisten als de huidige Republikeinen moet je helemaal niet willen samenwerken. Biden moet gewoonweg zo snel en zoveel mogelijk door hun strot rammen als maar kan en het woord bipartisan uit zijn woordenboek schrappen.

Maar daar is natuurlijk wel de filibuster in de Senaat, die het nodig maakt vrijwel overal een meerderheid van zestig stemmen voor te vinden (filibuster is overigens een verbastering van het Nederlandse woord vrijbuiter), die de Democraten niet hebben.

Het zou het beste zijn als de – niet grondwettelijk vastgelegde – filibuster in de senaat helemaal afgeschaft zou worden, maar Democratische senatoren Joe Manchin en Kyrsten Sinema willen dat niet, waarschijnlijk uit angst hun zetel te verliezen vanwege de zeer conservatieve staten (resp. West-Virginia en Arizona) die ze vertegenwoordigen. Hun officiële argument is dat op deze manier wordt voorkomen dat geïntroduceerde wetgeving van één regering steevast door de volgende weer wordt afgeschaft, en op die manier meer stabiliteit geeft. Maar vooral onder de Republikeinen, en zeker onder McConnell, is het een instrument van permanente, destructieve blokkade geworden, die het wetgevingsproces in de Verenigde Staten grotendeels lam heeft gelegd.

Manchin heeft wel gezegd open te staan voor wijziging van de filibusterregel. Ook Biden heeft al gezegd dat hij voor herinvoering is van de zogenaamde Talking Filibuster, die het weer net als voor de jaren zeventig nodig zou maken om daadwerkelijk volcontinu te blijven spreken om wetgeving tegen te houden. Momenteel hoeft men slechts de intentie aan te geven een wetsvoorstel te willen filibusteren om een meerderheid van 60 stemmen nodig te maken.

Er zijn echter enkele kansen per jaar om een filibuster in de Senaat te omzeilen, en dat is door een wet toe te voegen aan de zogenaamde Reconciliation Bill, een terugkerende budgettaire regeling die met een gewone meerderheid kan worden aangenomen. Dat lijkt vooralsnog de weg te zijn voor deze infrastructuurwet.

(Foto: Jim.henderson, CC BY-SA 4.0 https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0, via Wikimedia Commons)