Een maatregel die de kinderbijslag voor kinderen die in Marokko, Turkije of Egypte wonen had moeten terugbrengen naar een niveau dat aansluit bij de koopkracht in het ontvangende land (60% van het Nederlandse niveau) is door de rechtbank van Amsterdam onrechtmatig verklaard. Eerder strandden al pogingen van Asscher de geëxporteerde nabestaandenuitkering en een bonus voor oudere belastingplichtigen in het buitenland te verlagen.
Deze uitspraak rust op het feit dat in het geval van Marokko er geen clausule in het verdrag staat dat een dergelijke maatregel zou toestaan, en in de gevallen Egypte en Turkije men vergeten was ook de onderhoudsbijdrage te verlagen, waardoor de maatregel als geheel niet juist was, volgens de rechtbank.
Betreft het hier overigens inderdaad buitenlandertje pesten, of hebben we het over ‘verstandige, nuchtere financiële maatregelen’ die volgens de neo-liberalen van de VVD en de PvdA nu eenmaal, hoe pijnlijk ook, genomen ‘moeten’ worden?
Welnu, de maatregel wat betreft die kinderbijstand had het ontzagwekkende bedrag van maar liefst VIJF MILJOEN EURO bespaard. Dat is zestig fokking eurocent per hoofd van de beroepsbevolking (ca. 8 miljoen mensen). Die maatregel voor nabestaanden in het buitenland ging daar iets overheen met zeven miljoen euro, dat is al bijna een HELE EURO per persoon, en daartegen gaat Asscher dan ook in beroep. Het moet immers niet gekker worden. Het niet doorgaan van de maatregel die een bonus voor oudere uitkeringsgerechtigden terug had moeten brengen naar het pauperniveau waar dat soort mensen in hun eigen land gewoon maar aan moet wennen kost 300 miljoen euro, een afgrijselijke 37,50 per persoon, maar die laat Asscher voor wat het is.
De futiele bedragen waar het in de eerste twee gevallen om gaat doen vermoeden dat hier niet zozeer verstandig boekhouderschap, als wel kalmering van de onderbuiken van Henk en Ingrid aan de orde is. Henk en Ingrid winden zich in hun vinexwoning te Almere namelijk al decennialang op over Turken en Marokkanen die compleet binnen schijnen te lopen en verondersteld worden het ene sprookjespaleis na de andere villa met meerdere zwembaden te bouwen in hun land van herkomst van hun kinderbijslag. En sinds Fortuyn moeten Henk en Ingrid te allen tijde serieus genomen worden, nietwaar?
Maar ook al zou het wel om substantiële bedragen gaan, wat is dan eigenlijk de rechtvaardiging achter de gedachte dat zo’n uitkering aan de koopkracht van het land waar de ontvanger (of het kind) zich bevindt aangepast moet worden?
Men heeft in Nederland gewoond en gewerkt, maar omdat men in het – armere – land van herkomst gaat wonen dient men zich maar weer aan het betreffende pauperniveau voor bruine mensen aan te passen? Is dat de gedachte? Doen ze dat ook met veelverdienende expats voor Shell? Wordt hun inkomen ook aan het welvaartsniveau van bijvoorbeeld Nigeria aangepast? Ik dacht het niet.
Het past in het totaalbeeld van de zieke mentaliteit die nu al vele jaren in Nederland heerst, waar een ander geen enkel voordeeltje wordt gegund. Als je wat op je kosten bespaart door samen te wonen zijn daar Henk Kamp of Lodewijk Asscher die direct een deel van je uitkering willen afpakken. Overigens geldt er ook al decennia een andere belastingheffing voor samenwonenden, iets waar ik het nooit mee eens ben geweest. De overheid dient zich niet te bemoeien met de omstandigheden waarin iemand wil leven.
Mensen die al ernstig in de knel zitten omdat ze van een bijstandsuitkering moeten rondkomen wordt zelfs niet de relatieve rust en het concentreren op het vinden van een andere baan gegund, nee die moeten aan de dwangarbeid van Jetta Klijnsma.
Het past in een neo-liberale strategie die in de VS al heel lang met zeer veel succes wordt toegepast: laat mensen die het slechter krijgen in de steeds kapitalistischere maatschappij naar beneden trappen, in plaats van te zagen aan de stoelpoten van de paar procent aan de top. Verdeel en heers.
Shell en Nigeria…een ongelukkige combinatie….voor de bevolking van dat land dan…
Goed stuk Laurent.
…” Overigens geldt er ook al decennia een andere belastingheffing voor samenwonenden, iets waar ik het nooit mee eens ben geweest. De overheid dient zich niet te bemoeien met de omstandigheden waarin iemand wil leven.” …
Welke soort belastingheffing bedoelt u dan?
@Ed: je valt gewoon in een ander tarief als je samenwoont, dat bedoel ik.
Ik ga er vanuit dat je de inkomstenbelasting bedoelt en dan heb je ongelijk. Sterker nog…..tot 2013 had je, als samenwonende, de keuze voor fiscaal partnerschap waarmee je je voordeel kon doen
Overigens erger ik me ook aan dit makkelijke gemiereneuk richting (ex)medelanders. Vanuit eenzelfde soort redenatie, en volgens mij heel wat redelijker, zou men immers een inkomensafhankelijke kinderbijslag en AOW kunnen gaan invoeren.
@Ed: ok, ik ken niet de details, maar waarom moet er om te beginnen verschil zijn? Ik vind dat je mensen fiscaal of wat uitkeringen betreft individueel moet beoordelen, en hoe ze hun leven verder inrichten is hun eigen zaak.
De inkomstenbelasting is ook individueel. Iedereen in loondienst of met een uitkering betaalt deze via de loonheffing die door de werkgever of instantie wordt afgedragen. Dus daarbij is sowieso sprake van een individuele heffing. Bij een uitkering lijken me beperkte aanpassingen bij samenwonen niet direct of altijd onredelijk…….wat mvr. klijnsma voor ogen heeft lijkt me veel te ver gaan