You never walk alone als je naar je plaats van executie gaat

You never walk alone... (screenshot eigen archief)
You never walk alone…
(screenshot eigen archief)
Afgelopen maandag kwamen er gruwelijke berichten over de onthoofding van 21 christenen op de kust van Libië door terroristenbende IS.
Alsof het nog niet gruwelijk genoeg was: gisteren kwamen er berichten dat onder die slachtoffers ook mensen waren uit Eritrea die in Israël asiel hadden gezocht maar het land waren uitgegooid.
Toen dat bekend werd, was het gejuich op de social media in de raszuivere joodse staat (waar Chinezen het verboden is seks te hebben en Ethiopische joden verplicht de prikpil kregen toegediend) niet van de lucht.
Er wordt deze dagen wat af gejuicht in de landen waar de joodse, dan wel de joods-christelijk-humanistische traditie hoog gehouden wordt.
Je kunt je nauwelijks voortellen dat de Israëlische autoriteiten niet op zijn minst konden vermoeden dat de mensen die ze het land uitgooiden daarmee in dodelijk gevaar zouden worden gebracht.
Misschien zijn die mensen die vermoord zijn wel met opzet door Israël uitgeleverd aan IS. Maar hoe het ook is: de moord op die mensen is het resultaat van een maatschappij die net als de Nederlandse, doordrenkt is van racisme, haat jegens vluchtelingen en een stuitende minachting voor het menselijk leven in het algemeen.

In het licht bezien van de onthullingen omtrent de oorsprong van IS, is het misschien niet eens zo verbazingwekkend dat we nog nooit gehoord hebben dat IS het op Israël of Israëlische belangen heeft voorzien.
Verder werkt Israël samen met al-Qaeda in Syrië en misschien wel eveneens one way or another met IS. Mij bekruipt in elk geval soms het gevoel dat die tweet van mevrouw Haifi waar zij voor verketterd en verguisd is door al die echte Charlies waaronder PVV-kloon en clown Lodewijk Asscher, minder vergezocht is dan het op het eerste gezicht misschien lijkt.
Niet zo lang geleden kwam in het nieuws dat de Rabobank als een echte Charlie en zich lafhartig verschuilend achter paranoia wetgeving de rekeningen ophief van iemand die opvattingen huldigde welke bij de Rabobank niet in goede aarde vielen.
Doordat de Rabobank – die genocide en bezettingspolitiek afdoet met de omschrijving ‘conflict’ – uitgebreid aanwezig is in Israël en daar veel geld verdient, is het niet overdreven te stellen dat die bank het Israëlische racisme dat in heel veel opzichten naadloos over dat van het Derde Rijk gelegd kan worden, financiert en ondersteunt.
Je zou kunnen zeggen dat op zijn minst indirect de ‘you never walk alone’-bank dan ook medeverantwoordelijk is voor wat ten minste drie arme mensen is overkomen op de kust van Libië.
In plaats van dat de Rabobank wel even hooghartig bepaalt wie er bij de bank in de smaak vallen en er een rekening mogen hebben en wie niet, is het misschien beter dat mensen zelf eens goed overwegen of ze bij een dergelijke bank wel hun centjes willen onderbrengen.