Toen ik gebroken had met het georganiseerde anarchisme in Nederland ben ik door leden van “de afdeling” alsnog betrapt op het lopen in een demonstratie met een rode vlag. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ik er aan kwam, het was waarschijnlijk een demonstratie in verband met de ontruimingen in de Nieuwmarktbuurt. Het was natuurlijk pijnlijk voor de CPN en de PvdA, die de traangasbrigade op ons afstuurden, rode vlaggen tegenover zich. Maar het kon, in de jaren zeventig. Het was overigens de laatste (en misschien ook wel de eerste, daar ben ik niet zeker van) keer dat ik in een demonstratie met een vlag gezien kon worden.
Ik spoel snel vooruit naar het huidige tijdsgewricht. We hebben het hier bij Krapuul ondervonden, de les gelezen te krijgen hoe je een goede antifascist – wat zeg ik, goed, laat dat naamwoord maar weg – bent door iemand met een zwarte vlag (anarchie!) gecombineerd met een Palestijnse vlag. De strontkar van GlobalInfo en Konfrontatie reed met de feestelijke twitteraars van de Vrije Bond over ons heen, en Peter Storm en Joke Kaviaar hoorden bij de strontrijders dus weg waren ze bij Krapuul. We schrijven zomer 2022.
Meer nog dan toen vraag ik mij af: wat brengt je er toe je anarchist te noemen en intussen die Palestinavlag bij je naam te zetten op de sociale media, en ook, of beter nog: er mee te lopen zwaaien. From the river to the sea – ben je er van op de hoogte dat Engels de taal van de kolonisator tot 1948 was? Welnee. Je verkondigt dat Israël, liever nog “de zionistische entiteit” of in ieder geval “Israël” (tussen aanhalingstekens dus), een Europese koloniale onderneming in de Arabische wereld is. Historisch benul, c’est les autres. Dat de Joden die zich in het Ottomaanse Rijk vestigden in de negentiende/vroege twintigste eeuw geïnspireerd waren door socialistische idealen (en dat ze mede om die reden op de vlucht waren), weten we niet mees/juf. Hannah Arendt noemde het streven tolstojaans, maar ja, christen-anarchistisch, dat knarst. Mijn kameraad Avraham Yassour hield het er op dat de kibboetsbeweging schatplichtig was aan Gustav Landauer, die was in ieder geval van joodse achtergrond. Ook Franz Oppenheimer, zich noemende liberaal-socialist, wordt als inspirator genoemd. Maar voor de historielozen zal ik voor de zekerheid vermelden dat Landauer anarchist was, en om die reden en natuurlijk zijn joodsheid vermoord is door proto-nazi’s.
Dit is geen reden om als anarchist met de Israëlische vlag te gaan lopen zwaaien, zou ik zeggen. Maar er is aan de “andere zijde” niets wat met deze inspiratie overeenkomt. Wat is er anarchistisch aan “het Palestijnse verzet”? Wat is het Palestijnse verzet?
Dit spandoek is waargenomen in Toronto, het is hier eerder langsgekomen. Speciaal op het Noordelijke Schildpadeiland maakt men zich erg boos op de campus over wat de natives of de indigenous people van Palestina is en wordt aangedaan. Misschien is het toch van belang te vermelden dat het versmade Israël een beter thuis is voor gays of trans mensen dan het Palestina van Hamas. Geen idee, geen benul. Pijnlijk.
Eigenlijk denk ik dat ik hiermee genoeg gezegd heb over die mobilisatie van studenten in dat geroofde werelddeel. En ik spreek nog eens mijn leedwezen er over uit dat een actiegroep – of een groep acties – als Extinction Rebellion serieus denkt dat het pas goed met de wereld gaat als Israël van rivier tot zee van de kaart wordt geveegd. Het is treurig, maar het waren een paar mooie jaren, die demonstraties.
