Twijfels bij koers Wilders

Wanneer media als DDS, TPO of De Telegraaf Geert Wilders de laatste tijd de grond inboren, moet ik me daar bij blijven aansluiten? Ja met nuances, is mijn ietwat cynische antwoord.

Minder Marokkanen
Ja, want Wilders is een gevaar. Hij zweept met zijn uitspraken, met als pregnantste voorbeeld ‘willen jullie meer of minder Marokkanen?’, de asocialen op. Zo steken brandstichtingen van gebedshuizen, een gewoonte die sinds de middeleeuwse beeldenstorm wat was geluwd, weer de kop op. Terecht gaat de rechter onderzoeken of hij met die uitspraak over Marokkanen de wet heeft overtreden. Niet voor niets zijn er wetten gemaakt in het verlengde van grondwetsartikel 1 – discriminatie is verboden – die vervolgingen zoals in de nazitijd moeten voorkomen.

Grens
De twijfel en daarmee nuances komen voort uit het oversteken van de grens van het toelaatbare door Wilders. Daardoor is hij een ongeleid projectiel geworden en niet meer bruikbaar voor traditioneel rechts. Waar Rutte I nog poogde hem in te kapselen, is dat nu zeer onwaarschijnlijk. De gevolgen liet 1Vandaag zien in een gedegen reportage, hoewel daarover de meningen verdeeld zijn. Voor de camera bracht Laurence Stassen haar overwegingen om Wilders te verlaten onder woorden: “Een stem op de PVV is een verloren stem, want ze gaan never nooit meer regeren. Hij heeft zichzelf van het politieke tableau geschrapt door de radicalisering in zijn woorden.” Daarmee verkondigt ze onomwonden de ergernis van traditioneel rechts. De virtuele 25 à 30 zetels van Wilders komen VVD, CDA, D66 en wat klein rechts grut tekort om een harde rechtse koers door te drukken. Steun van de softies van de PvdA is nodig.

Massamens
Nee, Wilders wil geen hard rechts beleid op sommige punten. Dan verliest hij een groot deel van zijn kiesvolk. Ondertussen weten zelfs PVV-stemmers wel dat hun lot in het verzorgingstehuis ten hemel schreiend zal zijn. Naar aanleiding van zijn op pad gaan met ouderen hoorde ik Gordon Heuckeroth in DWDD warempel zeggen: “Ik wist niet dat mensen in Nederland zo arm konden zijn, mijn God, wat een ellende.” José Ortega y Gasset heeft deze kiezers een kleine eeuw geleden uitmuntend gekarakteriseerd als massamensen. Die hebben het politieke verstand van verwende kinderen en geloven in een beleid gebaseerd op sprookjes. Ze willen goede oudedagsvoorzieningen en tegelijkertijd lagere belastingen. Ze willen buren met een baard en hoofddoek wegsturen om van Nederland zoveel mogelijk een plek ‘Slegs vir blankes’ te maken.

UKIP
De ontevreden massamens paai je met vrijblijvende beloften. De Britse UKIP heeft het ook begrepen: UKIP wil uitkeringen verhogen. In het Verenigd Koninkrijk bestaat er aldus een bedreiging voor Britse belangen wanneer de partij er in slaagt het land uit de EU te krijgen. Het internationale bankwezen verhuist daarop hoogstwaarschijnlijk van de Londense City naar Frankfurt of Parijs met medeneming van veel hooggekwalificeerde arbeidsplaatsen en bijbehorende toeleveringsdiensten, kortom de sector waarop Groot-Brittannië voor een deel draait.

Aanpak
Een uittreden van Nederland uit de EU zou uiteraard eveneens desastreus uitpakken voor de grotendeels op Duitsland afgestemde economie, maar met zijn anti-EU retoriek houdt Wilders wel een pak kiezers weg van traditioneel rechts. De beste aanpak van de geblondeerde Limburger is daarom wellicht tweeledig. Hard wanneer hij tekeer gaat tegen willekeurige moslims of andere haatzaaiende acties onderneemt. Doch onweerlegd wanneer hij Nederland bijvoorbeeld uit de EU wil hebben.