In Québec protesteren studenten al sinds februari tegen verhoging van het collegegeld met 75 procent in de komende vijf jaar. Het is de grootste studentenopstand in de geschiedenis van de Franstalige provincie van Canada. Anik Leclerc is student en vanaf het begin betrokken bij de acties. Kees Hoogendijk sprak met haar.
Kun je een paar hoogtepunten noemen van de acties?
Eigenlijk is de hele periode van strijd tot nu toe voor mij heel bijzonder, omdat ik deel uitmaak van deze historische beweging en de jongeren om mij heen wakker zie worden. Het begon allemaal op 10 november met een eendaagse staking van meer dan 200.000 studenten.
Studenten zijn dus ook echt aan het staken, door weg te blijven uit de collegezalen en de toegang tot de universiteit te blokkeren. Hoogtepunt voor mij persoonlijk zijn toch de grote demonstraties die de afgelopen maanden in de stad Montreal hebben plaatsgevonden. Op 22 maart liepen er zelfs meer dan 300.000 studenten mee.
Die demonstraties laten zien met hoeveel we zijn en dat we niet van plan zijn om op te geven. Het laat activisten in andere delen van Québec ook zien dat ze niet alleen staan. Dat is heel belangrijk, juist nu we al zo lang bezig zijn.
De regering lijkt toch vast te houden aan de verhoging?
Aanvankelijk konden studenten zonder belemmering demonstreren, maar dat is totaal veranderd. Het begon eigenlijk toen een groep studenten die het niet met ons eens is via de rechter afdwong dat de regering verplicht is hun onderwijs aan te bieden. Deze studenten werden gezien als stakingsbrekers en door de universiteiten en scholen te barricaderen werd hun de toegang onmogelijk gemaakt.
Op de Universiteit van Montreal, maar ook op andere scholen in de regio, greep de politie vervolgens hard in. Er hebben al meer dan 2500 arrestaties plaatsgevonden. De regering stelde op 18 mei een noodwet in. Groepen groter dan vijftig mogen alleen protesteren als ze eerst een programma met tijden en locaties indienen.
We krijgen ook flinke boetes als we wegblijven uit colleges om te protesteren: tussen de 1000 en 5000 dollar. De noodwet wordt als een oorlogsdaad gezien en is ook direct beantwoord met een massale demonstratie die behoorlijk uit de hand liep.
De staking duurt al meer dan honderd dagen. Hoe kunnen jullie winnen?
Staken is voor ons een nieuwe vorm van verzet. Zoals andere studenten al hebben aangegeven: we wisten niet dat het onmogelijk was, dus deden we het! De Occupybeweging heeft mij laten zien dat wij met genoeg zijn om verandering af te dwingen, maar dan moet het verzet wel lang stand houden. Staken is daarin een heel belangrijk middel.
Maar natuurlijk zijn de studenten heel erg moe. Iedere dag opnieuw staken en demonstreren is fysiek en geestelijk zwaar. Het gevoel niet gehoord te worden door de top en de angst voor de repressie van de politie is moeilijk. Wat ons op de been houdt is het geloof dat we niet willen leven in een samenleving die de regering voor ons in petto heeft. Een maatschappij waarin je kansen in het leven bepaald worden door hoeveel geld je bezit. Ik wil daar niet in leven. Onderwijs moet toegankelijk zijn voor iedereen.
Maar alleen met die hoop gaan we het niet redden. Op dit moment bevindt de beweging zich eigenlijk in een impasse. De overheid zal niet toegeven en de studenten zullen de straten niet verlaten. Deze situatie kan zo niet blijven duren. Eigenlijk moet de staking zich uitbreiden naar de rest van de arbeidersklasse, omdat de verhoging van het collegegeld niet op zichzelf staat en ook op andere gebieden wordt bezuinigd.
Krijgen jullie steun van de docenten?
Absoluut, veel docenten steunen het protest. Velen lopen mee met de demonstraties. Op de Universiteit van Québec eist het personeel het vertrek van de rector omdat hij de controle van de universiteit in feite overliet aan de politie. Op televisie hebben docenten het openlijk voor ons opgenomen omdat ze zien hoe hard studenten worden aangevallen en zonder pardon worden gearresteerd.
Denk je dat de staking anderen in de wereld kan inspireren ?
We zien al steun uit de rest van de wereld. Ik weet van videoboodschappen en brieven waarin solidariteit wordt betuigd vanuit Frankrijk, Chili en Griekenland. Die solidariteit is heel belangrijk voor ons, het geeft ons kracht, juist nu de staking al zo lang duurt.
Ook dichter bij huis worden we gesteund. Zo willen studenten van de Universiteit van Ottawa, de hoofdstad van Canada in de Engelstalige provincie Ontario, ook gaan staken. Onze strijd is ontzettend belangrijk voor onze toekomst en wij gaan door omdat we willen winnen.
___________________________________________________________________________________________________________
Rellen bij studentenprotest tegen de F1 Grand Prix
In Montreal zijn donderdagavond 7 juni rellen uitgebroken bij een studentenprotest tegen de Formule 1 Grand Prix. De studenten zijn boos over de kosten van de Grand Prix, terwijl hun collegegeld fors wordt verhoogd. De provincie financiert een deel van de race. De politie schoot traangasgranaten af op de duizenden betogers en arresteerde circa 40 mensen.
Enkele honderden studenten hadden eerder op de dag al in hun onderbroek betoogd, waarbij ze op potten en pannen sloegen. De studenten trokken hun kleren uit om meer transparantie te eisen van Québec.
Dit stuk is eerder geplaatst op de website van socialisme.nu
nederlandse studenten zouden dit echt niet doen, ze zouden eerst toestemming vragen aan de vakbond of politieke partyen.
of hun vader en moeder, want de studenten weten dat ze tzt. tot de elite zullen behoren.
J’aime. Les douces québeciennes. Décatholiciser un pays pareil – c’est magique!