Een gastbijdrage van reageerder Sjuul van Dissel
Mijn stelling betreffende Piet Hein Donners bevordering van de gettovorming [in dit kutland]:
Het ergste wat sukke Pieten en Heins, Geerten en Gerrits kan overkomen is dat ze niks meer te verwijten hebben, wat voor idioots ook, dus daar wordt in de achterkamertjes alweer naarstig en met vooruitziende blik naar gezocht. Schijnheiligheid als fijngemalen poppestront is nog niet SiegHeilig bruin genoeg. Maar een Internationaal Gerechtshof hebben we. Voor ethnische zuiveraars van on-Hollandse afkomst. De Christenheid denkt de Aarde te bezitten en aan haar bewoners superieur te zijn. Hoe dichter je die Christenheid benadert, hoe je ook je best doet op gelijke voet ermee te komen, hoe hardvochtiger hun verwijten en maatregelen worden om dit tot elke prijs te voorkomen. Oude vijanden worden pas als hen hun plaats is gewezen bondgenoten in een coalitie. En geen moment eerder. Zij bezitten jou en als je dit betwist ben je de vijand.
Dit wordt ondersteund door dit stuk dat na drie klikjes op mijn beeldscherm verscheen.
Lees het hele stuk op:
Bijna net als wij; de wortels van vreemdelingenhaat: cultuurfilisofie – Europese denkers – Politieke filosofie
(Door Leon Heuts)
Naarmate vreemdelingen meer op ons gaan lijken, gaan we ze meer wantrouwen. Over de wortels van vreemdelingenhaat, en waarom assimilatie geen goede oplossing is.
De oorzaak van het wantrouwen is de vraag: wat heeft die bij mij te zoeken?. Het antisemitisme in Europa groeide naarmate joden meer succesvol werden, en de eeuwenoude sociale segregatie wisten te overwinnen. Antisemieten ergerden zich aan die sociale onzichtbaarheid, er werden merktekens geëist en ‘jodendom’- iets waaruit door bekering aan kon worden ontkomen – werd ‘Joodsheid’: iets dat aan je kleeft als een kleur van de huid, en dat alleen door vernietiging kon worden bestreden.
Overigens zou hiermee eveneens de ontsporing van enkele jonge moslims van de tweede en derde generatie iets beter kunnen worden verklaard. Het besef dat je zo maar, vrijwel restloos, kunt opgaan in een cultuur, die nochtans op wezenlijke punten verschilt van die van je ouders en je jeugd, kan heel goed een onleefbaar gevoel van totale willekeur opleveren. De vlucht in een soort fantasie-islam, bijeengeknutseld op het internet, moet dan eerder worden gezien als een genezingspoging dan als het bewijs dat de islam uiteindelijk barbaars is. De grens tussen het verlies van alle geloof en fanatiek geloven zou wel eens flinterdun kunnen zijn.
Als de Frans-Amerikaanse denker René Girard gelijk heeft, dan moeten we voorzichtig zijn met de eis van verregaande integratie, of zelfs assimilatie. Staan we wel werkelijk open voor de ander, die we opdragen naderbij te komen? Of valt ons zijn ‘ andersheid’ juist des te sterker op, naarmate hij ons nadert? Een zorgwekkend voorbeeld is de moeite die jonge moslims moeten doen om een stageplek te vinden. Een keurige sollicitatiebrief, de juiste referenties – het blijkt te vaak niet voldoende. Hoewel het enige,feitelijk aanwijsbare, verschil luidt dat deze jongens en meisjes geen Ivo of Mariska heten, maar Mohammed of Fatima. Het gevolg is een groeiende frustratie. Funest voor een multiculturele samenleving is de constatering ‘zie je nou wel, nu doe je zo je best, en ze moeten je nog niet.
Voer voor psychologen, voor filosofen, voor politicologen, of gewoon een gat in de markt voor demagogen. Ik denk het laatste.
Slotconclusie in de laatste alinea:
Hoe kunnen we elkaars nabijheid verdragen? Misschien moet het antropologische feit worden aanvaard dat de nabijheid van de ander inderdaad onverdraaglijk kan zijn. Het is niet vreemd dat we tot op zekere hoogte intolerant zijn; het is een al te menselijk gegeven. De krampachtige eis van assimilatie is een poging om dat niet onder ogen te hoeven zien. Nu is de ander immers intolerant. Die moet maar veranderen, culturele gewoonten overboord gooien. Maar ‘cultuur’ is geen bezit dat kan worden weggeworpen, het is een netwerk van gedeelde jeugdherinneringen – van de geur van brood tot het plooien van een hoofddoek, van gewoonten, riten, feesten, uitdrukkingen, wijsheden, stommigheden, waarden en, bovenal, waardigheid. Dit betekent niet dat men zonder meer is opgesloten ‘in’ de eigen cultuur; maar de bevrijding eisen, in naam van de Verlichting, leidt vaak tot het tegenovergestelde: terugtrekking en afkeer. Terwijl we juist nodig hebben dat mensen zich tónen, zich laten horen in de publieke ruimte, ook al zijn niet alle standpunten ons altijd welgevallig. Dit is geen cultuurrelativisme – integendeel: dit is een poging om wat onverdraaglijk is, zichtbaar te maken. Wat zichtbaar is, kan worden besproken en, zo nodig, bekritiseerd.
Als vertegenwoordig van dit uiterst Rechts kabinet Rutte, valt Donner natuurlijk en vanzelfsprekend in hetzelfde val als iedereen die deze intolerante gedachtegoed van de Rechtse Kerk uitdraagt. Integratie bedoeld als assimilatie.
Dit is de boodschap die door Rechts/uiterst Rechts steeds wordt uitgedragen.
We zullen blijkbaar ook in de komende tijden deze Rechtse activisten steeds op het feit moeten wijzen dat integratie bestaat alleen bij gratie van ACCEPTATIE. Hierover wordt weer jarenlang van der kant van Rechts en uiterst Rechts steeds crimineel gezwegen. Deze handelwijze ondermijnt sinds jaar en dag onze maatschappij – kijk naar het voorbeeld van Wilders/stichting PVV. Kijk nu ook naar Minister Donner. Een en zelfde liedje in twee tonen.
Hard roepen dat integratie nodig is zonder de ontvanger met hetzelfde kracht op de verantwoordelijkheid van ACCEPTATIE te wijzen, reikt aan totale onverantwoordelijkheid, schuiven van maatschappelijke problemen van de zieke op de gezonde kop en tevens ondermijnen van de toekomst van Nederland.
Naarmate vreemdelingen meer op ons gaan lijken, gaan we ze meer wantrouwen
Ik volg de Tahrirpleinachtige demonstraties in Griekenland zoals het kan via het web en ik heb daarbij nog nooit een Griek gezien op zo’n plein als afgebeeld door deze voormalige anarchist.
#Arnold, je link is blank.
Webspookje had 1 lettertje in de url zo maar veranderd. Curieus. Hersteld nu.
@2 Nolly Naarmate vreemdelingen meer op ons gaan lijken, gaan we ze meer wantrouwen
Dat is slechts schijn! Laat je niet blind maken door die taqqiya-plegers. *PVV-modus off*
Dit een mooi boek hoe wordt uitgelegd wat assimilatie deed met bevolkingsgroepen in het verleden, Polen in Duitsland, Ieren in Groot-Brittanie en Italianen in Frankrijk. Mooi hoofstuk van Leo Lucassen. Lucassen onderzoekt in zijn essay de parallellen tussen de migratie van de hedendaagse Moslims (lees: voornamelijk Turkse en Marokkaanse gastarbeiders) en andere migranten in West-Europa en plaatst dat in een historisch perspectief. Daarbij behandelt hij de migratie van Italianen naar Noord-Oost Frankrijk en de kern rondom Parijs, de Polen in Duitsland en de Ieren in Engeland. Allemaal in de late decennias van de 19e eeuw.
Is ook online te lezen bij de RMO
http://www.google.nl/#hl=nl&source=hp&q=Italianen+in+Frankrijk%2C+vakbonden&oq=Italianen+in+Frankrijk%2C+vakbonden&aq=f&aqi=&aql=&gs_sm=e&gs_upl=1688l14946l0l33l32l0l22l22l0l554l2384l2.2.4.1.0.1l10&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.&fp=c7b2209157651416&biw=1440&bih=708
Gelijk de bovenste link aanklikken voor de hele essay.
@6 Sjef
Niet dat ik het helemaal onderschrijf maar dichter bij huis zegt het rmo er dit over in een persbericht; Nieuw advies: Migratiepolitiek voor een open samenleving (17-05-2011): http://www.adviesorgaan-rmo.nl/publicaties/adviezen/2011/1669/1672/
@Sjuul
Die had ik nog niet gelezen. Dank voor de link. Lees de eerste alineas en het riekt behoorlijk naar PVV invloeden.
@ #5 Tibaert
Mij dunkt dat het perspectief van een seculiere staat inderdaad het beste
antwoord is op de religieuze en exclusivistische eisen die aan de overheid
gesteld worden. De debatten tussen joden, christenen en moslims lijden
veelal aan een ongemak dat door Freud het narcisme van het kleine verschil
genoemd is.
Deze laatste zoekwoordjes [het narcisme van het kleine verschil] leverde dus dit zoekresultaat: http://euro-synergies.hautetfort.com/archive/2010/12/28/monotheistische-religies-bedreigen-rechtsstaat.html
Maar ik vind het stuk van Leon Heuts dieper op dit fenomeen in samenhang met gettovorming ingaan.
@ #10 Tibaert
Allemaal tot je dienst. We hebben het hier over Nederland nu. Het tekstje waar je nu weer op ingaat zijn de woorden van Meindert Fennema waar ik ook al niks mee heb. Je had ononderbouwde kritiek en ik had het daarbij moeten laten maar wou je laten weten dat het om de zoekwoordjes [narcisme van het kleine verschil] gaat. Maar als je dat niet wil begrijpen dan houdt het op.