Omarosa Manigault, voormalig Witte Huis medewerkster, heeft een boek geschreven over de gang van zaken in het Witte Huis onder Trump. Het heet dan ook Unhinged.
Hoe kwam Omarosa om te beginnen in het Witte Huis? Welnu, ze was een voormalig deelneemster aan Trumps televisieserie The Apprentice. U dacht toch zeker niet dat ze daadwerkelijk kwalificaties voor het Witte Huis had? Dat zou een van de weinigen zijn geweest onder Trump.
Alhoewel; ze heeft in 2013 wel degelijk meegewerkt aan een PAC (political action committee) voor Hillary Clinton, Ready for Hillary genaamd, waarin ze verkondigde: “All of us have to stick together and get behind this sister.” En daarna ga je dus voor Donald Trump werken die Clinton verslagen heeft.
Nou ja, het is natuurlijk wel precies dit soort door-en-door onbetrouwbare figuren dat Trump aantrekt (ik noem een Michael Cohen, Roger Stone, Scott Pruitt, Wilbur Ross en natuurlijk niet te vergeten Paul Manafort en Michael Flynn) en die, nu hij op een wel heel prominente positie terechtgekomen is, misschien uiteindelijk ook zijn ondergang zullen betekenen.
Dat gezegd hebbende biedt het boek van Omarosa wel enkele inkijkjes die zelfs gegeven de volslagen waanzin waaraan Trump de Amerikaans politiek heeft onderworpen tamelijk verbijsterend zijn.
Daaronder valt overigens niet haar – moeilijk controleerbare – bewering dat Trump het woord ‘nigger’ zou hebben gebruikt. Dat had iedereen toch wel zonder meer aangenomen. En alhoewel het in de VS een absolute doodzonde is dat te doen, en op veel plaatsen reden tot direct ontslag zou zijn, valt te verwachten dat het de steun die Trump van zijn aanhang ondervindt alleen maar zal doen toenemen. Dat zijn immers mensen die vermoedelijk vinden dat dat allang alweer toegestaan had moeten zijn, en dat de Civil Rights Act nooit ingevoerd had mogen worden. Hetzelfde soort dat hier sinds Pim Fortuyn de immense opluchting heeft kunnen genieten hun rechtsextremistische verbale onderbuikloop alweer meer dan vijftien jaar vrij baan te hebben kunnen geven. Dit vergezeld gaande van onafgebroken gehuil dat je hier niet mag zeggen wat je denkt van LINKSS. Maar ik dwaal af.
Zo laat ze ons een en ander weten over Betsy DeVos, schatrijk Minister van Onderwijs die onlangs de gruwel moest ondergaan één van haar tien jachten beschadigd te zien worden (lid van een familie uit Michigan die onder meer rijk zijn geworden via piramideschema’s met het bedrijf Amway) die de meest fundamentele vragen niet wist te beantwoorden bij haar benoeming (Al Franken: “I was kind of surprised, well not all that surprised, that you did not know this issue”) en zelf ook geen enkele vorm van hoger onderwijs heeft afgemaakt. DeVos beweerde “They don’t get it. They don’t have the capacity to understand what we’re trying to accomplish” toen het ging over protesten op Howard University tegen het beleid van de regering ten aanzien van opleiding en ras. Waarschijnlijk begrijpt men echter precies wat zij probeert te bewerkstelligen. Zij is namelijk voor totale privatisering van onderwijs en afbraak van het openbaar onderwijs, omdat ze zelf ook weer financieel in de zogenaamde charter scholen zit – privéscholen dus waar lekker veel geld aan valt te verdienen – en wat bovendien de iets minder (uiteraard vaak zwarte) bedeelden de kans op onderwijs helemaal zal ontzeggen.
Verder weten we nu ook dat er een zonnebank staat in het Witte Huis. Mijn excuses voor het feit dat u nu het beeld van Donald Trump op een zonnebank van uw netvlies moet proberen te krijgen (terzijde: als ik de volgende president van de Verenigde Staten zou worden zou ik het hele Witte Huis laten ontsmetten, nadat zo’n viezerik er jaren in vertoefd heeft).
De klapper is toch wel dat Trump gevraagd had de eed te mogen afleggen op zijn eigen boek The Art of the Deal in plaats van de bijbel. Het zou grappig zijn als we niet wisten dat Trump nul komma nul gevoel voor humor heeft en zo ongeveer de grootste narcist aller tijden moet zijn, en dit dus waarschijnlijk bloedserieus gemeend heeft (overigens vind ik het afleggen van een eed op een boek als de bijbel voor een staatshoofd van een non-theocratie, die de Verenigde Staten althans officieel nog altijd is, niet zo heel veel minder verwerpelijk. Een staatshoofd van een dergelijke natie dient niet voor één specifieke godsdienst te staan. Maar goed, onze vorsten zeggen ook nog steeds “Zo waarlijk helpe mij God Almachtig”).
Gelukkig graaft Robert Mueller onverdroten voort.
