”Rechts mag van alles beweren, maar links moet het eerst maar eens bewijzen.” Deze zin staat al heel lang in mijn geheugen gegrift. Het was één van de wijze lessen van een oudere collega bij het toenmalige Vrije Volk in Rotterdam, toen ik destijds begon in de journalistiek. Een les die deze dagen een nieuwe betekenis kreeg bij de verkiezing van Donald Trump, die ongeveer alles wat hem betreft verzonnen vindt, terwijl hijzelf de belangrijkste vervalser is. Zo vindt hij de Amerikaanse hulpverlening aan het door een orkaan getroffen Puerto Rico ”fantastisch’, terwijl ze daar na tien weken toch nog vrijwel allemaal zonder stroom zitten.
Trumps vreemde relatie met de realiteit wordt redelijk belicht door diezelfde media die hij van het verzinnen van nieuws beticht. En mede daardoor valt het nu ook ineens op dat het eigenlijk gaat om een veel breder verbreid fenomeen. Kijk in de VS naar Breitbart, the ”Freedom Center” van David Horowitz en al die vergelijkbare instellingen. Of neem Nederland met zijn rijke traditie aan sites als De Dagelijkse Standaard, de Post Online, Geen Stijl, Jalta of hoe ze allemaal mogen heten, en het NIW….
Het NIW? Het Nieuw Israelietisch Weekblad?
Ja, ook het NIW. Ooit was het een redelijk gerespecteerd weekblad voor de Joodse minderheid (ik ben er zelf meer dan 20 jaar medewerker van geweest), tegenwoordig hoort het volledig thuis in de categorie van de makers van fake news. Wat niet vreemd is als we ons realiseren dat hoofdredacteur Esther Voet en de voornaamste redacteur, F.B. (Bartje) Schut, afkomstig waren van Jalta, waar beiden overigens niet zo lang geleden door hoofdredacteur Livestro de laan werden uitgestuurd in een poging het blad een klein beetje geloofwaardiger te maken.
Schut die door Voet werd meegenomen toen zij vervolgens in een gat sprong dat was achtergelaten na een principegevecht dat haar voorganger met de ”Stichting NIW” voerde en dat helaas door hem werd verloren, kan er tegenwoordig naar hartenlust zijn uit leugens en racistische lulkoek samengestelde verhalen kwijt, precies zoals hij ze eerder placht te slijten aan Jalta. Opeengestapelde vervalste details, onjuiste feiten, en handenvol ongefundeerde giftige modder. Laten we kijken naar zijn stukje van deze week. Het gaat over een debatavond die op 31 oktober wordt gehouden in De Nieuwe Liefde over het thema ”Israel-Palestina, de grenzen van verzet”. Alle hoofdpersonen krijgen met verzonnen of verdraaide kletskoek om de oren geslagen en het stukje bevat een stuk of zes koeien van voorbeelden van fake news. Eigenlijk is het hele stukje fake.
Schut vraagt zich retorisch af of er gezien de namen wel gediscussieerd zal kunnen worden. En geeft vervolgens vast de antwoorden. Bij deelnemer Dyab Abou Jahjah belicht Schut bijvoorbeeld weer eens diens suspecte anti-Joodse karakter aan de hand van een ”citaat” . De Israeli’s, zo luidt dat, zouden de keuze hebben tussen ”la valise ou le cerceuil (sic!)”. Nu was dit ”de koffer of de doodskist” de titel van een Franse film over Algerije uit, ik meen uit 2012. Maar dat daargelaten, heeft Abou Jahjah deze aan hem toegeschreven uitspraak al een keer bij ”Pauw” en nog een keer bij ”Zomergasten” aangemerkt als een door het Vlaams Blok vervalste tweet. Schut komt er niettemin weer mee aanzetten.
Over Brigitte Herremans (Pax België/Broederlijk Delen) merkt hij op dat ze tien jaar Israel niet meer in mag omdat ze had voorgesteld ‘Israëlische burgers die naar België komen aan ondervragingen te onderwerpen’. Herremans, die zich met hart en ziel inzet voor een Israelisch-Palestijnse oplossing, heeft naar het schijnt inderdaad ooit zoiets geopperd als mogelijk onderdeel van een veel wijdere boycot van Israel. Maar dat was wel NADAT ze als medewerkster van een NGO en begeleidster van een groep bezoekers, zoals wel meer Israelcritici de laatste tijd is overkomen, op de luchthaven Ben Gurion werd aangehouden en het land uitgegooid met het verbod de eerstkomende tien jaar terug te komen.
Dan Marcel Brus, hoogleraar in het internationaal recht in Groningen, die wordt voorgesteld als ”lid van de Raad van Toezicht van Dries van Agts omstreden Rights Forum”. Brus is inderdaad lid van de Raad van Advies van het Rights Forum, zoals ongeveer alle internationale rechtsgeleerden van Nederland. Wat misschien de vraag oproept wat eigenlijk ”omstreden” is in de ogen van Schut, het Rights Forum of het internationale recht.
Ook geeft Schut dan nog een knietje aan de voorzitster van de discussie: Hassnae Bouazza. die, zo schrijft Schut, ”in 2013 door Elma Drayer van antisemitische uitspraken werd beschuldigd”. Dat werd ze inderdaad, samen met haar vriend Peter Breedveld. Zoals vaker bij Drayer was dat een totaal onverdiende, ronduit schunnige beschuldiging die hier door F.B. Schut wordt herhaald. Jammer dat het openbaar ministerie het niet strafbaar schijnt te vinden om mensen ten onrechte voor antisemiet uit te maken.
Maar al met al zou er volgens Schut, met deze deelnemers, zelfs aanleiding zijn om officieren van Justitie naar de bijeenkomst te sturen. Er zouden immers best nare, strafbare dingen kunnen worden gezegd. En hij voert met instemming een jongen op van CiJo (de jongerenorganisatie van de Israellobby in Nederland, het CIDI), die daarover een brief heeft gestuurd aan de Amsterdamse gemeenteraad.
Maar dan zijn we er nog niet. Schut heeft het daarna, geheel in de fake news modus van het NIW, ook nog even over de aanstaande Kristallnachtherdenking op 9 november. Hier stapelt hij het ene fake detail op het andere. Dries van Agt, die daar spreekt, voert hij op als ”de grote leider” van het Rights Forum (wat Van Agt intussen al twee jaar niet meer is). Hij noemt Anja Meulenbelt een organisator van de herdenking (onjuist, ze is wel een geregelde bezoekster). Hij noemt het huren van de Uilenburgersjoel, voor de herdenking van verleden jaar, een ”provocatie”. (Wat het niet was. We hadden het gebouw domweg gehuurd. De echte provocatie ontstond pas als gevolg van de totale ”fake news” berichtgeving van het NIW, maar niet alleen het NIW, over het karakter van de herdenking). Hij noemt Haneen Zoabi, spreekster in 2015 ”berucht van haar ontkenning van Israels bestaansrecht” (alsof een Palestijnse parlementariër die het bestaansrecht van Israel ontkent ooit nog een dag langer een Israelische parlementariër zou kunnen blijven) en voert haar ten tonele als voorbeeld van de anti-Israelische en antisemitische sprekers die wij door de jaren heen hebben gehad.
Wel, als we het daar dan toch even over moeten hebben, misschien is het dan goed er nog eens op te wijzen dat het het NIW was (in dit geval Schuts vriendin Esther Voet) die als één van de eersten al in 2010 bij elkaar loog dat wij, de organisatoren, altijd tijdens onze herdenkingen kritiek lieten leveren op Israel en ons nooit bezig hielden met het nazi optreden tegen de Joden. Totale en volledige kul. Fake news. Het was simpel te verifiëren geweest. Alle toespraken staan sinds jaar en dag op internet. Maar dat heeft Voet dus nooit gedaan.
Bart Schut, die net als Voet met haar Telegraafverleden, een journalist van niks is, neemt dat allemaal naadloos van haar over en verrijkt het ook nog wat met verzinsels van eigen makelij. ”Rechts mag van alles beweren en links moet het eerst nog maar eens bewijzen.” Welja, het huidige NIW is er inderdaad een afschrikwekkende illustratie van.
– Eerder verschenen bij Abu Pessoptimst
