Vorige week werd bekend dat Julian Assange in het geheim is aangeklaagd door de Trump-administratie.
Dit werd onthuld door een ogenschijnlijk toevallige copy-paste fout in een niet-gerelateerd gerechtelijk document waarin de naam van Assange werd gebruikt, niet lang nadat aan de ‘Wall Street Journal’ werd gemeld dat federale openbare aanklagers “openbaar hebben overwogen Mr. Assange aan te klagen om zo zijn verwijdering uit de ambassade te versnellen, omdat een gedetailleerde verklaring van het bewijs de autoriteiten van de Ecuadoriaanse autoriteiten reden zou kunnen geven om Assange over te dragen.”
Geen drie maanden meer
De Nieuw-Zeelandse activiste en journaliste Suzie Dawson, die in Rusland asiel heeft gekregen en een van de organisatoren is van de publicitaire verdediging van Wikileaks en Assange, zei in een recente videoconferentie dat ze vreest dat Assange en degenen die samenwerken om hem te bevrijden, bijna geen tijd meer hebben:
“Op dit moment staat de tijd niet aan onze kant. Vandaag nog klaagde iemand omdat ze wilden dat we een actiedag zouden organiseren. Als je dit soort acties doet, duurt het twee tot drie maanden om ze te organiseren. Je moet een organiserend comité hebben, je moet de stad volplakken, je moet één datum hebben waarop alles plaats vindt, je moet enorm veel reclame maken. Je moet alle vakbonden en diverse andere organisaties aan boord krijgen en dan heb je één actiedag.”
“Daar zijn een aantal problemen mee gemoeid. Ten eerste denk ik dat we nu geen drie maanden de tijd hebben. Als we een grote mars ter ondersteuning van Julian voor februari plannen, denk ik echt niet dat we de tijd hebben tot februari. Ik hoop dat ik het mis heb. Ik hoop dat de acties die we op korte termijn kunnen ondernemen, in de komende dagen en weken, voor Julian die hoeveelheid tijd oplevert, maar ik zie het somber in.”
(bron: Ann Garrison, Consortiumnews.com)
Dat zou er op wijzen dat dat uitlevering van Assange snel te gebeuren staat. Dat de berechting van Assange in de VS grote implicaties heeft voor de persvrijheid in Amerika, maar ook in de rest van de wereld laat zich raden.
Dodelijke klap voor de persvrijheid
Caitlin Johnstone, één van mijn favoriete progressieve journalisten schrijft op haar website:
“Dit zou een dodelijke klap zijn voor de persvrijheid en aantoonbaar een grotere stap in de richting van een Orwelliaanse dystopie, dan de Patriot Act was. Het bewijst ook nog eens dat Julian Assange volkomen gelijk had.”
“Ik heb dit jaar zoveel meningsverschillen gehad met mensen over Assange’s publieke statements betreffende beweegredenen om in de Ecuadoriaanse ambassade te blijven, waar hij door de vorige regering van Ecuador politiek asiel kreeg omdat de VS zijn uitlevering wilde.
Het refrein dat hij kan “gaan wanneer hij wil” wordt heel veel gebruikt door Assange’s tegenstanders, volhoudend dat hij nooit zal worden gearresteerd en uitgeleverd aan de Verenigde Staten, en dat hij zich in plaats daarvan verbergt voor (niet-bestaande) Zweedse aanklachten vanwege verkrachting.
Het verhaaltje dat Assange zich onmogelijk kon verbergen voor dezelfde regering die Chelsea Manning martelde, wordt hevig rondgestrooid door mainstream media-outlets als ‘The Guardian’, zoals in dit artikel van James Ball van eerder dit jaar getiteld “De enige barrière voor Julian Assange om te vertrekken uit de Ecuadoriaanse ambassade is trots”, bewerend dat “de oprichter van WikiLeaks waarschijnlijk niet wordt vervolgd in de VS.”
“Ball’s artikel bevat de volgende ‘hoog intelligente’ fragmenten:
“Bezoekers (aan Assange) stinken, zoals vissen, na drie dagen nog.”
“Er is geen openbare strafzaak tegen Assange of WikiLeaks in de VS, hoewel Assange vaak zegt dat er bewijs is van geheime aanklachten tegen hem en zijn medewerkers en dat er publiekelijk bekendgemaakte surveillancemaatregels tegen WikiLeaks-personeel zijn getroffen, evenals FBI-belangstelling voor Assange en zijn huidige en voormalige collega’s (waaronder ikzelf, daar ik in 2010 en 2011 een aantal maanden met WikiLeaks heb samengewerkt). Er is geen echte reden om te geloven dat er iets is veranderd aan Assange’s situatie in de VS. ”
“Het probleem voor beide partijen is dat geen van beiden zijn gezicht wil verliezen: Assange wil een symbool zijn van verzet tegen een VS die te ver gaat en wil niet toegeven dat zijn asiel betrekking had op zijn persoonlijke daden en niet die van WikiLeaks. Ecuador wil niet toegeven dat het een fout heeft gemaakt bij het verlenen van Assange’s asiel.”
Ball was op zijn best helemaal fout, en in het slechtste geval leugenachtig over de zeer reële mogelijkheid van geheime Amerikaanse beschuldigingen. We weten dat de beschuldigingen afkomstig zijn van de Amerikaanse overheid, dus hebben ze niets te maken met beschuldigingen van verkrachting of borgtocht.
Griezelige verkrachter?
Maar het verhaal dat Assange een gore, stinkende weirdo is die zich in een kast verstopt, is zo agressief verkondigd door imperiale propagandisten zoals Ball, dat het (voor mij tenminste) onmogelijk is om te praten over de benarde situatie van Assange op sociale media, zonder dat er een of andere rare snoeshaan bij komt en zijn gal spuugt tijdens de discussie.
En het is geen mysterie waarom dat zo is. Het alternatief om van Assange de griezelige verkrachter te maken die zich voor de gerechtigheid verbergt, zou zijn, de mogelijkheid onderkennen van wat we nu zeker weten: dat een enorme supermacht, met zoveel enge bondgenootschappen dat het in feite het centrum is van een wereldwijd rijk, alles doet om een Australische journalist uit te leveren uit een Ecuadoraanse ambassade in het Verenigd Koninkrijk, zodat deze hem kan straffen voor het publiceren van feitelijkheden.
Het is veel gemakkelijker om hem de stinkende kastman te laten zijn dan het middelpunt van een aanval op de vrijheid van meningsuiting met gevolgen die zich uitstrekken naar alle toekomstige generaties en alle uithoeken van de wereld.”
Ik hoop dat, mocht het zover komen dat Assange het onderspit delft en uitgeleverd gaat worden, journalisten en andere verdedigers van het vrije woord over de hele wereld over elkaar heen buitelen om hun stem te laten horen en luid te protesteren, want als de ‘deep state’ hiermee weg komt zullen zij de volgende zijn.
