De hopeloosheid van een Nederlandse feestdag

Gisteren 30 april schrok ik nogal van enkele tweets, onder andere van onze makker JakobJava, dat als het met de gezondheid van Willem-Alexander even meezit dit de laatste keer was dat de twitteraar deze kermis zou moeten meemaken. Als alles blijft zoals het is verder zal dit kloppen, in het beste geval mag je blij zijn als je nog compos mentis bent bij die volgende wissel, maar waarschijnlijk is ook dit niet aan de orde. Als alles het zelfde blijft. En als Willempie gezond is/blijft. Bij nadere beschouwing vind ik dit een nogal hopeloze gedachte. Ook echt zo: er is geen hoop dat het anders wordt. Hoop moet aangrijpingspunten hebben. Het requisitoir van gisterochtend doet een mens ook alle hoop ontzinken. Ook het verloop van de rest van de dag droeg hiertoe bij: de Twee Gevaarlijke Republikeinen van de Dam gehaald en in het cachot gegooid en het was allemaal een vergissinkje – het soort vergissing dat Joanna, van wie praatjesmakers verkondigden dat “ze de media goed weet te vinden”, nou juist een bekendheid heeft gegeven die zij redelijkerwijze niet heeft nagestreefd.

Er schoten mij in verband met gisteren twee uitingen tebinnen uit wat toen nog niet De Media werd genoemd, laat staan de Mainstream Media. Iets als dit ruim veertig jaar oude stukje kan dus ABSOLUUT niet meer.

Willeke Alberti was zo ongeveer de enige Bekende Nederlander die ik herkende in het filmpje van het lied waarover zoveel te doen is geweest. Het slijmen zit in de familie, het lied van haar vader heb ik werkelijk nog nooit gehoord, wel dit antwoord. Dat kon toen dus zomaar.

André van Duin is ook de grapjas die nog als een soort nar goedmoedig de spot kan drijven met het oranjegedoe. De carnaveleske sfeer die bij koninginnedag hoort (hoorde, moet ik nu zeggen) verschilt in zoverre van echt carnaval of festival dat het kritische tonen ontbeert. Of alle oranje opsmuk van een monarchistische gezindheid getuigt – ik hoop het niet, maar hier is het probleem zoals ik het al in de eerste alinea heb genoemd: eigenlijk zie ik geen concrete punten waarop hoop op verandering of verbetering gegrond zou kunnen zijn. En dat nog wel op de eerste mei… Ja juist op de eerste mei – 2012 heeft de primeur meegemaakt dat een politiemacht namens een college van B&W van GroenLinks en de PvdA een eenmeidemonstratie met grof geweld in de kiem gesmoord heeft. Hoewel Utrecht hieraan voorafging in 2011, het college van B&W bestond uit ongeveer dezelfde onderdelen. Ik zal mijn best doen eens te kijken waaraan hoop te ontlenen valt voor de toekomst, als u ideeën heeft zijn deze uiteraard welkom.