In Frankrijk zijn gisteren honderdduizenden mensen de straat opgegaan om te protesteren tegen de ‘hervorming’ van het pensioenstelsel door president Macron. Alleen al in Parijs gingen volgens vakbond CGT zo’n 400.000 mensen de straat op. Her en der kwam het tot knokpartijen tussen betogers en politie, maar dat hoort er in Frankrijk een beetje bij. Al te ernstige confrontaties hebben zich voor zover ons bekend niet voorgedaan.
Voor de CGT is de hoge opkomst een enorm succes: de vroegere communistische vakbond heeft in één klap bewezen er nog steeds toe te doen. Ook schrijver dezes twijfelde daar aan. Recente pogingen de Fransen de straat op te krijgen liepen op een sof uit. Niet dat we rouwig hoeven te zijn om de ondergang van de reactionaire Gele Hesjes, maar als men zelfs in Frankrijk niet meer de straat opgaat om de afbraak hervorming van de verzorgingsstaat tegen te houden, is de definitieve triomf van het neoliberalisme écht nabij.
Blijkbaar is ook Macron geschrokken van de opkomst, want hij is onmiddellijk in het defensief gegaan. Als de meerderheid (68%) van de bevolking niet alleen tégen je plannen is, maar ook bereid is daarvoor de straat op te gaan heb je als president een serieus probleem. Macron realiseert zich dat uiteraard ook wel. Volgens Libération kiest Macron voor de strategie die we in Nederland kennen van de PvdA tijdens Rutte II: claimen dat je het allemaal goed bedoelt en gewoon slecht begrepen wordt.
Premier Elisabeth Borne prees de CGT gisteren al voor haar “onvermoeibare inzet” en het verloop van de demonstraties, die voor Franse begrippen inderdaad heel vreedzaam verliepen. Borne voegde eraan toe dat de regering natuurlijk altijd bereid is te praten, maar bijzonder veel ruimte voor onderhandelingen liet ze niet.
Bruno Le Maire, de minister van Economische Zaken, liet zich in gelijksoortige bewoordingen uit. Aanpassingen zijn niet helemáál uitgesloten, maar de marges zijn klein. Het uit/afstellen van de verhoging van de pensioenleeftijd naar 64 jaar is onbespreekbaar, evenals de verhoging van het aantal jaren dat Fransen gewerkt moeten hebben om aanspraak te maken op een volledig pensioen. Wat voor vakbonden en betogers nou natuurlijk net dé pijnpunten zijn. Frankrijk gaat een heet voorjaar tegemoet.
Uitgelichte afbeelding: Par Ralph Chaplin — Industrial Workers of the World journal "Solidarity" (June 30, 1917 issue), Domaine public, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24971177
