Dat aan het eigenlijke CETA-verdrag geen letter is veranderd, is zonder meer correct. In die zin hebben Michel en Bourgeois gelijk. Maar, er werd wel een “interpretatie” bij het verdrag toegevoegd door de Belgische regering. Daarin heeft Magnette gelijk. De hamvraag is dus hoe zwaar die bijgevoegde interpretatie juridisch wel weegt. Het Waals parlement riep vorige week nog, het lijkt ondertussen lang voor de ondertekening, een jurist van een gerenommeerd advocatenbureau op om een en ander uit te klaren. “Iedere keer de interpretatie in strijd zal zijn met het verdrag, zal het verdrag voorrang hebben”, aldus de jurist. Wanneer in het eigenlijke verdrag in de juridische hiërarchie hoger staat dan de interpretatieve bijlage, dan zal die bijlage niet op kunnen tornen tegen 1600 bladzijden liberaliseren, vermarkten en dereguleren.
Nochtans is het onzin om te beweren dat het verzet niets heeft uitgehaald. Twee weken lang zaaide het Waals-Brusselse “neen” onrust. Wat zeven jaar lang niet kon, kon opeens wel: een breed debat waarin alle actoren hun stem konden laten horen. Opeens moest het Europese establishment rekening houden met de bezwaren van milieu- en consumentenorganisaties, van vakbonden en mutualiteiten. Tot op de Kaapverdische eilanden schreven kranten over de bezwaren tegen dit akkoord. In Canada en Duitsland stapten burgers naar het Hooggerechtshof. In Amsterdam en Berlijn kwamen er steunbetogingen. Heel wat Europeanen keken met bewondering en hoop naar België.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
