Het werkleertraject; verslag door een labbekak – I

lopende band
Kort geleden kwam ik voor enkele weken in het zogenaamde Werkleertraject terecht, dat gestart wordt na een bijstandsaanvraag. Ik had mij namelijk gedwongen gezien bijstand aan te vragen na een wat al te lange pauze tussen twee ZZP-opdrachten/tijdelijke banen in. Uitgerekend op de dag dat Hans de Boer (VNO-NCW) zijn beruchte labbekakkenuitspraak deed meldde ik mij bij de Sociale Dienst voor de ‘workshop’, die de start vormt van het Werkleertraject in Eindhoven.

In het gebouw van de Sociale Dienst aangekomen, nu ‘Mercador’ geheten (het woord betekent zoiets als ‘marktkoopman,’waarschijnlijk bedoeld om de bijstandsgerechtigde er vooral van te doordringen dat hij of zij slechts onderdeel van een markt is), viel mij direct het grote aantal aanwijzingen en richtlijnen op die her en der hingen, waarop men tevens structureel getutoyeerd werd (een gewoonte die diverse uitzendbureau’s overigens ook hebben aangenomen).

Men krijgt na aanmelding bij de Sociale Dienst voor een bijstandsaanvraag (die overigens vooraf gegaan wordt door een behoorlijk lange in te vullen vragenlijst op internet) direct een brief mee met een uitnodiging voor die workshop, waarin staat dat deze niet vrijblijvend is, en dat niet verschijnen zal worden geïnterpreteerd als beëindiging van de aanvraag. Na die workshop krijgt men weer een brief mee waarin staat wanneer men zich dient te melden bij het werkleerbedrijf, wederom is dit niet vrijblijvend om dezelfde redenen.

Bij die workshop bleken ongeveer 7 mensen aanwezig die allesbehalve labbekakkig overkwamen, waarvan namelijk bijna geen enkel persoon meer dan 5 maanden werkloos was geweest, en die bereid waren elk moment weer aan het werk te gaan. De reden dat zij hier zaten was zonder uitzondering te wijten aan de eindeloze flexibilisering van de arbeidsmarkt, die mensen aan de kant zet zodra er even wat minder behoefte aan hun diensten is.

Bij het werkleerbedrijf wordt men, zoals inmiddels bekend, te werk gesteld. In Eindhoven is er echter ook een begeleidend element, maar dit is zeker niet in alle steden hetzelfde. Een idioot geval van rechtsongelijkheid, voortvloeiende uit de neoliberale decentraliseringsdrift van dit kabinet. Het hele traject duurt twaalf weken.

Op straffe van het annuleren van de bijstandsaanvraag dient men – nog in afwachting van het antwoord op de  bijstandsaanvraag – per week dus al aan twee dagdelen begeleidende sessies deel te nemen, en twee dagen licht productiewerk te verrichten, terwijl nog helemaal niet vaststaat of men wel een uitkering zal krijgen. Ik vraag mij af hoeveel werk Hans de Boer verricht terwijl nog helemaal niet vaststaat of en hoeveel hij daarvoor betaald gaat krijgen. Puur het aanvragen van een uitkering geeft de gemeente blijkbaar al het recht allerlei dwingende maatregelen op te leggen.

Wordt vervolgd

2 gedachten over “Het werkleertraject; verslag door een labbekak – I”

  1. Pingback: Het werkleertraject; verslag door een labbekak – II | Krapuul

  2. Pingback: Het Werkleertraject; verslag door een labbekak – Slot | Krapuul

Reacties zijn gesloten.