Het ontbrekende geheugen van Nederland

De hele dag gonst het al van de reacties op de recentste uitspraken van VNO/NCW-voorzitter Hans de Boer die een jaar geleden het roer overnam van Bernard Wientjes. De Boer was hiervoor voorzitter van MKB Nederland en werkte o.a. in opdracht van de regering als voorzitter van een Taskforce ter bestrijding van de Jeugdwerkloosheid. In een halve pagina op de voorkant van de Volkskrant mogen wij lezen dat “uitkeringsgenieters” die een bijstandsuitkering ontvangen volgens hem “labbekakken” zijn, nietsnutten, profiteurs, luie mensen die je moet straffen als ze geen werk hebben en weigeren werk te aanvaarden. Er wordt weliswaar veel minder werk aangeboden dan er werklozen zijn, hij vindt dat een werkloze academicus best voor 6 euro per uur asperges kan steken. Meneer De Boer is, niet geheel toevallig, ook voorzitter van de raad van advies van het UWV Werkbedrijf, de organisatie, die al jaren geen mensen aan het werk krijgt, behalve als het gaat om tarotkaarten leggen of de eigen organisatie. Het mooiste voorbeeld is de website werk.nl die weliswaar 45 miljoen kostte, maar regelmatig onbereikbaar is.

“Labbekakken” is een van die woorden die in de vergetelheid raken en dan weer worden opgepakt. De NSB maakte er veelvuldig gebruik van om “de vijanden”, het verzet tegen de Duitse bezetting, maar met name de afvalligen uit de eigen gelederen, te typeren. Het satirische nationaal-socialistische weekblad De Gil karakteriseerde NSB’ers en Duitsers die na D-Day en Dolle Dinsdag het hazenpad kozen als ‘labbekakken’. In de Telegraaf in die tijd werden daarmee dan vooral leidinggevenden bedoeld die hun post hadden verlaten. Wat beweegt mensen zulke soms twijfelachtige historische woorden en symbolen opnieuw te gebruiken voor politieke doeleinden? We zijn al gewend aan de PVV die er geen problemen mee heeft om het eerst door Orangisten en nationalisten en later door de NSB gehanteerde oranje-blanje-blue te etaleren in hun verzet tegen islam,  immigratie en de EU en als provocatie. Net als de blanke suprematisten op het platteland in het zuiden van de VS, die hun auto’s en huizen met de vlag van de Confederatie versieren.

Het ligt voor de hand om een associatie te maken tussen de moordenaar van Charleston, Dylann Roof, die regelmatig op de plaat ging met een jasje waarop onder andere de vlag van het Zuid-Afrika in de tijd van de apartheid, en het nieuwste boek van Bosma, waarin hij waarschuwt dat Nederlanders hetzelfde lot wacht als de Boeren in Zuid-Afrika. Maar de reacties zijn nogal verschillend. In de VS pleiten nu zelfs zuidelijke staten met conservatieve senatoren en gouverneurs voor het strijken van de vlag van de Confederatie, het gehate symbool van slavernij en racisme. In Nederland is Bosma’s boek ondanks de uitgebreide geschiedvervalsing, zoals het lege Zuid-Afrika bij de komst van de Nederlanders, goed ontvangen en is kritiek alleen toegestaan als je het boek gelezen en dus gekocht hebt. Sommigen menen dat zijn boek verplichte kost zou moeten zijn in het onderwijs, want je moet jongeren natuurlijk voorbereiden op een toekomst. GroenLinks-fractievoorzitter in Bloemendaal Meindert Fennema vond zelfs dat zijn oud-student Bosma moest promoveren op zijn boek. Er is in Nederland weinig nodig om veel impact te hebben.

De Boer deelde in zijn interview in de Volkskrant ook een sneer uit in de richting van de Somalische gemeenschap in Nederland, die volgens hem hier niet thuis hoort. Het hoort er tegenwoordig weer bij, boude uitspraken doen over minderheden. Of over de toestand van Nederland. Eerder dit jaar wilde hij op Follow the Money (FTM) dat ‘de strafexpeditie tegen de financiële sector wordt gestopt’. De wondere wereld van woekerpolissen, derivatenhandel en belastingontduiking is volgens hem een topsector, ondanks de vele miljarden overheidsgeld die in banken en verzekeraars werden gepompt om hen in staat te stellen het vermogen van anderen te blijven beheren. Dat kunnen ze doen met uitzicht op veel winst door de producten en de bijbehorende administratie zo ingewikkeld mogelijk te maken. Uiteraard pleitte commissariaten-verzamelaar De Boer voor minder wetten, regels en toezicht die zulk goed ondernemerschap in de weg zouden staan, zoals hij eerder meende dat er geen vrouwen te vinden zijn die geschikt zijn voor topfuncties.

In het interview in de Volkskrant zegt hij dat hij ook niks kan met het Sociaal Akkoord, waar zijn organisatie VNO/NCW ook voor tekende, maar dat was onder Wientjes. De Boer zou de handtekening nooit hebben gezet, zo vertelt hij. De afspraak met kabinet en FNV was dat er 100.000 banen zouden komen voor mensen met een arbeidsbeperking. Daar komt na twee jaar helemaal niets van terecht, want volgens De Boer hebben de werkgevers dit “gewoon nog niet in de vingers”; een eufemisme voor de totale weigering van werkgevers om ook maar iets in die richting te doen. Hij zegt ook respect te hebben voor al die Oost-Europeanen die het werk doen dat Nederlanders niet willen doen. De werkelijkheid is dat werkgevers werknemers ontslaan en goedkopere flexkrachten uit binnen- en buitenland inhuren, die veel minder betaald krijgen, geen rechten hebben en geen aanspraak kunnen maken op sociale voorzieningen. Balkenende wilde hem, ook CDA-lid, als minister van economische zaken. Het land is ternauwernood aan een historische ramp ontsnapt.