Christine Renon was de directrice van een lagere school in Pantin, Seine-Saint-Denis, Frankrijk. Op 23 september pleegde ze in haar school zelfmoord en liet een verklaring achter die al snel op internet rondging. Zij had de verklaring ook bij collega’s van naburige scholen in de bus gedaan om er zeker van te zijn dat die gelezen zou worden. De reacties waren heftig: veel scholen ging in staking, overal reacties van leraren die verklaarden zich in de aanklacht te herkennen.
Op 3 oktober was de begrafenis van Christine Renon, die door duizenden mensen werd bijgewoond. overal in het land zijn scholen dichtgegaan, vakbonden kondigden staking aan…
In haar afscheidsverklaring beschrijft Christine Renon dat ze uitgeput is en niet verder kan, maar ook haar school niet in de steek wil laten. Ze beschrijft een werkelijkheid die ook in Nederland te zien valt: veel teveel administratief werk, veel te weinig beloning, opstapelende problemen waar niets aan gedaan wordt. Ze beschrijft hoe de school gedwongen wordt om niet alleen onderwijs te geven, maar ook allerlei andere gevolgen van een falende buitenwereld over zich heen krijgt, terwijl er steeds minder middelen en personeel zijn.
Een dramatische ontwikkeling, die nu gelukkig ook aanleiding is om de collectieve woede te uiten over een maatschappij en politiek die faalt in het organiseren van de meest basale voorzieningen.
Zie voor meer achtergrond (Frans)
Rassemblements dans toute la France après le suicide d’une directrice d’école à Pantin
