Samen met ruim dertig anderen stond ik vanmiddag bij slachterij Vion in Boxtel. We hielden een protestactie om dit slachthuis gesloten te krijgen. Aanleiding is het besmettingsgevaar van corona, een virus dat het in slachterijen griezelig goed doet onder het personeel. Maar ook de dieren die er geslacht worden, en de omwonenden die overlast hebben, waren en zijn argumenten voor deze eis.
De actie was op touw gezet door een campagnegroep die zich dan ook Sluit Vion noemt.(1) Daarin nemen een aantal groeperingen deel, waaronder Alle Dieren Vrij – Liberate All Animals, Ongehoord, Animal Rebellion, Earthlings en ook Autonomen Brabant en Vrije Bond Noord-Brabant. Dat laatste bestaat officieel weliswaar niet, maar aan zoiets hebben we als anarchisten natuurlijk tamelijk lak.
De actie bestond uit een kleine manifestatie, met een aantal sprekers. Er bleek zich onder de demonstranten iemand met een fluitje te bevinden, die de ene na de andere melodie ten gehore bracht en bijdroeg aan de sfeer. Af en toe riep iemand van de organisatie dingen als ‘Gezondheid boven winst’, en ‘Dieren boven winst’, waarna de actievoerders riepen: Sluit Vion. Dit type chants werd ook in het Engels ten gehore gebracht.
Ook hadden we pamfletten om uit te delen aan mensen die er werkten. In verschillende talen, want het personeel bestaat vooral uit arbeidsmigranten. We hadden om die reden ook bordjes met naast Nederlandse en Engelse teksten ook leuzen in het Roemeens, het Bulgaars en het Pools. We wilden het in de actie nadrukkelijk voor hen opnemen, en laten zien dat onze aanval op Vion geen aanval op het personeel betekende.
Dat betekende gelukkig niet dat we over de dieren zwegen! Het aardige van de mensen achter deze actie was nu juist dat ze een bondgenootschap vormden, tussen dierenrechtengroepen en anarchistische groeperingen, gecombineerd met initiatief vanuit omwonenden. Zelf was ik samen met enkele anarchistische kameraden op de actie. Het smaakt allemaal naar meer. Ook wel naar steviger, maar dat komt zoals het komt.
Opvallend aanwezig was trouwens de pers. Media-aandacht was er in de aanloop ook al volop.(2) Farmers Defense Force, de agrarische tractorbendes die we kennen van eerdere agressieve acties, vond het nodig om te laren doorschemeren dat ze zich klaarmaakten om tegen de demonstratie op te treden als die groter en steviger zou worden.(3) Dat hielp ons aan extra publiciteit. Zo zaten die agressieve ondernemende reactionairen lekker ons werk te doen.
De dreiging werd echter serieus genoeg geacht door het Bevoegde Gezag om ons van politiebegeleiding en zelfs busvervoer van en naar station Boxtel te voorzien. Net als vorig jaar november bij het protest van Den Bosch tegen de racistische Zwarte Piet-figuur. Dat gebeuren werkte op mijn lachspieren, maar tegelijk is de grote regie die de overheid en in het bijzonder de politie over ons protest krijgen, natuurlijk niet gezond.
Het antwoord daarop is natuurlijk: een grotere, en ook plaatselijk sterker gewortelde, beweging die het aandurft om de straat op te gaan, tractorterreur te trotseren en dus door kunnen zetten ook als het overheidsgezag de boel niet faciliteert. Want dat overheidsgezag doet wat het doet, uit ordelievendheid en niet uit sympathie voor ons. Er op rekenen dat we standaard zo bejegend worden als vandaag is levensgevaarlijk verkeerd. Nooit ofte nimmer is het gezag onze authentieke partner, bondgenoot en vriend.
Terug naar het gesproken deel van de actie. Ik kreeg de gelegenheid om ook een speech te doen, als bij de organisatie betrokken Vrije Bonder, maar nadrukkelijk niet namens de Vrije Bond want zo werkte het dus niet. Hieronder volgt de tekst van mijn toespraakje. Ongeveer, want gesproken tekst is vaak toch net weer ietsje anders. De titel heb ik bijvoorbeeld niet uitgesproken volgens mij, maar is daarom nog niet minder toepasselijk.
Beste mensen en andere dieren,
Om te beginnen: een grote shout-out aan de mensen die hier werken! Voor hen staan we hier. Naast hen willen we staan. We weten dat het zwaar werk is. We geloven voor geen meter dat jullie zulk werk zouden kiezen, als er prettiger, schoner, minder gevaarlijk en diervriendelijker werk zou zijn met minstens hetzelfde loon, want dat mag ook best omhoog. En nu komt daar corona nog eens bij. De Vion-directie vindt dat gevaar blijkbaar niet zo erg. Anders had ze allang maatregelen genomen. Maar Vion vindt haar eigen inkomsten belangrijker dan jullie gezondheid. En de burgemeester? Die aarzelt en twijfelt. Terwijl jullie gevaar lopen, elke dag opnieuw. Wij zeggen: SLUIT VION!
En ik zeg er nog iets bij: wacht niet af. Het is jullie werkplek. Het is jullie gezondheid. Het is jullie leven. Je kunt blijven werken, en hopen op het beste. Je kunt het werk ook neerleggen, en sluiting eigenhandig afdwingen. Het is maar een idee. Staken! Maar welke weg je ook kiest: jullie staan niet alleen. Een grote shout-out aan jullie allemaal. En Vion Gaat Dicht!
Ten tweede: een grote shout-out aan alle dieren daar binnen. Alle twintigduizend varkens die dagelijks binnen komen als levend wezen, en die er doodgemaakt weer uit komen. Wij staan hier in de hitte te puffen, maar kunnen straks weer weg. Jullie zitten in de benauwdheid, en hebben geen enkele keus. Jullie hebben net zo veel recht op vrijheid, plezier, leven als wie dan ook. Het wordt jullie afgepakt. Waarom? Om de voedselvoorziening te garanderen? Welnee. Mensen kunnen uitstekend zonder varkensvlees, zonder welk dierlijk voedsel dan ook. Jullie worden de dood in gejaagd voor een enkel doel: voor de winst van Vion. Net als de arbeiders zijn jullie voor de baas gewoon dingen, producten, middelen om rijker van te worden. We willen dat daar een eind aan komt. En Vion Gaat Dicht!
Tenslotte. We staan hier als actievoerders. Als omwonenden – een grote shout-out aan mensen die keer op keer de overlast van Vion aanklagen, zonder gehoord te worden. Als strijders voor arbeidsrechten – een activiteit die in veel landen levensgevaarlijk is. Als activisten voor de vrijheid van dieren – zoals Regan Russell in Toronto, Canada, overhoop gereden door een vrachtwagenchauffeur van een slachthuis bij een protest, en vervolgens overleden. Mensen die voor elkaar, en voor andere dieren, opkomen en dat soms met gevangenisstraf, soms met verwondingen en soms met de dood moeten bekopen. Een grote shout-out aan hen allen. En Vion Gaat Dicht – net als alle dier- en ook mensvernietigende bedrijven dichtgaan, op weg naar een wereld waar iedereen in vrijheid van het leven kan genieten.
Dank Jullie Wel. O ja, En Vion Gaat Dicht!
Noten:
1 ‘Sluit Vion – uit solidariteit met de werknemers, de omwonenden en de dieren!’, op Facebook
3 Mariska Vermaas, ‘Actie bij Vion, zorgen over slachterijen nemen toe’, De Boerderij, 25 juni 2020
Foto’s: Peter Storm
– Ook verschenen bij PeterStormt
