12 mei 1912 werd door de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij voor het eerst een Internationale Vrouwendag georganiseerd. Deze stond in het teken van het algemeen kiesrecht, ook voor vrouwen. Dit presenteren in het kader van de Rode Canon lijkt een noodgreep ter verklaring van de achtste maart – die uit de bolsjewistische hoek komt en deze stroming opmerkelijk overleeft.
Hoewel, we zijn nog net op tijd om het einde van de Nederlandse site Vrouwendag mee te maken.
De SDAP zette zich in eerste instantie in voor algemeen mannenkiesrecht, omdat – volgens de WBS – beperkt mannen- en vrouwenkiesrecht de liberalen en confessionelen te goed zou uitkomen. Puur opportunisme, op dit punt zijn de liberalen (vrijzinnig-democraten) eerlijker geweest – die bleken minder belang te hebben bij het uitbreiden van het kiesrecht tot iedereen. Vooral de confessionelen hebben baat gehad bij het algemeen kiesrecht in Nederland – het ziet er naar uit dat we nu de laatste dagen van dit bevoordelingseffect meemaken.
Dat de SDAP iets tegen “dameskiesrecht” gehad zou hebben doet vreemd aan, men hoeft maar de namen genoemd bij de WBS na te gaan om te zien hoe proletarisch de voorvrouwen van de SDAP waren. Even proletarisch als de meeste voormannen….
Deel van de serie over de Rode Canon
