Sinds begin juli verkeerde ik wederom in de Verenigde Staten, en vervolgens vonden er twee schokkende gebeurtenissen plaats in dit land. Eerst kreeg een bezoekende vriendin van mijn vriendin hier in Michigan een telefoontje van haar zoon dat er op Trump geschoten was, en enige dagen later trad Biden terug als presidentskandidaat (zeer strategisch getimed nà de Republikeinse conventie, zodat ze daar al hun kruit op Biden verschoten hadden, gnagna). Bovendien zakte daardoor de beschieting van Trump helemaal weg uit het nieuws.
Laten we echter niet vergeten dat er wel degelijk iemand doodgeschoten is bij die gebeurtenis, zij het dat Trump zelf waarschijnlijk geen “kogel voor Amerika” heeft opgevangen maar slechts een glassplintertje of iets dergelijks. Dit weerhield zijn sekteleden er niet van om bij een volgende bijeenkomst zelf óók allemaal met een verband op hun oor geplakt te verschijnen. Ik weet niet hoeveel gekker die lui nog kunnen worden zonder van straat geplukt en in een dwangbuis afgevoerd te moeten worden. Over het motief van de schutter is nog steeds niets nieuws vernomen.
Vanwege enkele trips die we hier ondernamen had ik nèt op die momenten niet de beschikking over mijn laptop, vandaar geen directe reactie erop van mijn kant.
Ik moet zeggen dat ik me, na eerder niet geweten te hebben wat nu de beste strategie zou zijn, nu wel goed voel over Kamala Harris’ kandidatuur. Het heeft nieuw enthousiasme opgewekt en in de peilingen staat ze nu ongeveer gelijk met Trump. Als Trump de verkiezingen desondanks wint zal dat mijns inziens niet vanwege haar kandidaatstelling zijn. En met Biden ging het nu al niet echt meer, wie weet hoe hij er na nog eens vier maanden aan toe zou zijn? Op zijn leeftijd kan de achteruitgang soms ineens versnellen. Ik denk dat zijn terugtreden hoe dan ook een goede stap is geweest, ook al gezien de paniekerige reacties van de Republikeinen om onder andere pogingen Harris’ kandidaatsstelling illegitiem te laten verklaren. Die zijn er bepaald niet gerust op, nu hun instabiele, al jàren cognitief achteruithollende oranje gek en veroordeelde crimineel het op zal moeten nemen tegen Harris, de vice-president en voorheen een uiterst competente senator (ik vergeet nooit hoe ze Bill Barr bij zijn ballen had tijdens de hoorzittingen na het Muellerrapport. Geen wonder dat Trump geen zin heeft in een debat met haar), Attorney General van Californië en US Attorney.
Mijn vrienden en kennissen hier in de Verenigde Staten lijken ongeveer dezelfde mening als ik toegedaan. Ze maakten zich erg zorgen over Bidens toestand en voelen nu ook enige opluchting, zij het dat ze zich nog steeds enorm zorgen maken over een mogelijke herverkiezing van Trump. Het was ook fijn om te horen van diverse mensen die van huis uit toch echt Republikeins zijn, dat die nu beslist niet op Trump zullen stemmen. Omgekeerd kennen mijn vrienden en kennissen hier, en ook ik, mensen met wie in persoonlijk opzicht niets mis lijkt te zijn die niettemin wederom op Trump zullen stemmen. Niemand heeft daar een verklaring voor, ook ik niet. Behalve dan dat het geen rationele maar een emotionele afweging moet zijn, maar wàt voor een afweging dan? Hoe kun je op die man stemmen als je niet ook zelf een enorme lul bent?
Het blijft een raar gevoel. Eerder deze maand maakten we een trip naar Boston, een mooie, oude en (in Amerikaanse zin) tamelijk liberale stad. Maar als je je op het platteland bevindt weet je je omgeven door Trumpaanhangers. Na even een plaspauze gehouden te hebben bij een nogal vervallen tankstation in upstate New York op de terugweg van Boston, zagen we pas bij hervatting van de reis de enorme Trumpvlag die er wapperde. Gelukkig hadden we er niet getankt en deze Trumpaanhanger dus niet substantieel financieel gesteund. Al die mensen, die achter die gek aanrennen, inclusief armlastige bewoners van bouwvallige stacaravans in de zogenaamde trailerparken. Geen cent hebben om aan je kont te krabben, maar dan wel op een psychopatische, door-en-door verwende miljardair stemmen omdat de Democraten zo elitair zouden zijn.
De komende maanden gaan zenuwslopend worden, ook voor ons Europeanen. Want wat als Trump herkozen wordt, de steun aan Oekraïne stopzet, de VS wellicht uit de NAVO gaat en de VS wederom uit alle klimaatbeschermende verdragen terugtrekt? En ik denk dat het het einde van wat er aan Amerikaanse democratie over is zal betekenen. Maar zoals gezegd ben ik vooralsnog voorzichtig optimistisch over Kamala Harris.
(Foto: Vlag in veld te Holly, Michigan – door Laurent Bruning)
