De naam voluit zeggen kan pijnlijk wezen

De radio stond aan – het moet al een tijd geleden zijn, maar, lieve lezer(es), het geschiedde in mijn levensjaren – twaalf uur – plotseling klinkt het “Heilige Maria moeder Gods bid voor ons arme zondaars nu en in het uur van onze dood” en zo door.
Het Angelusgebed, zoals aangekondigd in de programmabladen.
Het werd uitgezonden door de Katholieke Radio Omroep.
Er waren meer ogenblikken waarop de KRO plotseling met zijn volledige naam tevoorschijn kwam, dan kwam er een pastoor of een bisschop aan het woord.
Door de rest van de programma’s heen moest je maar raden wat KRO eigenlijk betekende. Vooral ook omdat ze ook televisie maakten wat de R alleen al problematisch maakte..
Ze doen het nog, geloof ik, maar niet voor mij.

De Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep. “Ja maar zo heten we allang niet meer”. Nee vast niet.
“Vereniging Arbeiders Radio Amateurs”. Waar men een grote voorliefde heeft voor het aannemen van familieleden van mensen die er al werken of die er gewerkt hebben. Hetgeen voor de gehele omroep geldt.
Maar we hebben het over afkortingen.

Een opmerking over afkortingen. NAVO, SEATO, VN, AFL-CIO, AEC maar ook USSR, DDR enz. De meeste van deze afkortingen zijn volkomen redelijk en worden gerechtvaardigd door de lengte van de niet-afgekorte aanduidingen. Men kan echter ook proberen in sommige hiervan een ‘list der Rede’ te zien — de afkorting kan een hulp zijn bij het in de kiem smoren van ongewenste vragen. NAVO suggereert iets anders dan wat Noord-Atlantische Verdragsorganisatie inhoudt: nl. een verdrag tussen naties aan de Noord-Atlantische Oceaan — in dat geval zou men vragen kunnen gaan stellen omtrent het lidmaatschap van Griekenland en Turkije. USSR kort socialisme en sovjet af, DDR democratisch. VN vermijdt een onnodige nadruk op ‘Verenigde’, SEATO op die Zuidoost-Aziatische landen die zich er niet bij hebben aangesloten. AFL-CIO begraaft de radicale politieke verschillen die eens de twee organisaties van elkaar scheidden en AEC is alleen maar een administratief kantoor onder vele andere. De afkortingen duiden datgene aan, en alleen maar datgene, wat zodanig geïnstitutionaliseerd is dat de transcenderende bijbetekenis afgesneden is. De betekenis ligt vast, is pasklaar gemaakt, vervalst. Als het eenmaal een officieel woord is geworden, voortdurend in het algemeen spraakgebruik herhaald, ‘gesanctioneerd’ door de intellectuelen, heeft het alle kenwaarde verloren en doet het alleen nog maar dienst als erkenning van een onbetwistbaar feit.

Jazeker, Herbert Marcuse.
“Noordatlantische Verdragsorganisatie”. “Onze eerste oorlog was gericht tegen Servië, even een beetje verwijderd van de Noordatlantische Oceaan. maar ja, de Middellandse Zee, da’s een uitloper, niet. En ja, onze tweede oorlog is in Afghanistan. Daarom gebruiken wij bij voorkeur de afkorting, begrijpt u? Het is zoiets als de KRO of de VPRO.”

Ja, zo hebben we ook de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. Niet doorzeuren over die naam, laten we wel wezen: VVD zegt veel meer dan de naam voluit.

En zo hebben we de PVV. Niet: PvdV. Dat doet denken aan twee echte ledenpartijen, in de eerste plaats natuurijk de PvdA. En ook de PvdD. Twee partijen overigens die onbeschaamd hun naam voluit kunnen gebruiken. Voor de eerste, omdat hij betrekkelijk weinigzeggend is. Voor de tweede omdat hij zegt waar de partij in de eerste plaats voor staat.
PVV betekent Partij voor de Vrijheid.
Er is evenwel geen partij met leden. Er is maar een lid.
Dat lid wil een heffing van duizend euro per jaar voor mensen die op een manier die hem niet bevalt hun hoofdhaar bedekken.
Dat lid wil kampen inrichten voor mensen van “wie we toch wel weten’ dat ze niet deugen, of die niet de door hem gewenste inzichten vertonen.
Dat lid wil het heilige boek van anderhalf miljard wereldburgers, van wie ongeveer een miljoen ingezetenen van Nederland, verbieden (een goedkope slag in de lucht uiteraard, omdat het op het internet altijd te vinden is).
Dat lid wil werkkampen voor mensen die hij als tuig kwalificeert.
Dat lid wil deportatie van mensen die hem niet aanstaan.
Dat lid wil etnische registratie van “alle burgers”.

Begrijpelijk eigenlijk dat de volledige naam van de PVV niet zo heel vaak genoemd wordt. Het zou maar tot vragen kunnen leiden.

3 gedachten over “De naam voluit zeggen kan pijnlijk wezen”

  1. Tja, zo was de NSB de `Nationaal Socialistische Beweging’
    Behalve het logo doet de PVV ook pijnlijk denken aan wat in Wikipedia staat vermeld over de `partij’structuur:

    `Formeel geredeneerd was de NSB geen politieke partij, maar een stichting. De statuten van de stichting bepaalden dat het bestuur ervan werd gevormd door één persoon: Mussert zelf, onder de titel ‘Algemeen Leider’. Statuten bepaalden: alle besluiten neemt de Algemeen Leider, al of niet de (zijn) Raad gehoord hebbende. Ook kon de Algemeen Leider de leden van de Raad naar believen ontslaan en benoemen. Om zich te onderscheiden van een ‘klassieke’ politieke partij in de Nederlandse parlementaire constitutionele monarchie, noemde zij zich consequent een beweging in plaats van een partij. Van meet af aan hanteerde de NSB het ‘leidend beginsel’, dat in vrijwel alle belangrijke publicaties werd afgedrukt:

Reacties zijn gesloten.