Ik woon in Parijs en begeleid toeristen die bustours door de stad maken. De eerste man op mijn werk die de gele hesjes noemde, was een buschauffeur. Hij is vooral racistisch en xenofoob, maar staat tegelijkertijd vijandig tegenover zijn voormannen en de baas, in zeer rechtse anti-kapitalistische zin. Op dat moment (in oktober) waren de gele hesjes nog niet de lieveling van de media geworden. In het begin dacht ik dat het een beweging was tegen de maximumsnelheid, want die is onlangs verlaagd en veel automobilisten waren er ontevreden over.
Ik zag deze bestuurder herhaaldelijk zijn collega’s opbellen om hen aan te zetten tot het dragen van een geel hesje, om te stemmen op internet of Facebook, of om enkele mysterieuze websites of Facebook-groepen te bezoeken. De buschauffeurs (althans degenen die niet in dienst zijn van uitzendbureaus en dat zijn er vrij veel) verdienen 2.500 euro per maand en hebben allerlei ‘voordelen’ (ze krijgen bijvoorbeeld 18 euro voor hun maaltijden in het restaurant terwijl wij, de begeleiders van de toeristen, slechts 5 euro per maaltijd krijgen: de prijs van een broodje) vanwege hun goede cao en sociale wetgeving die bus- en vrachtwagenchauffeurs ‘beschermt’… tot nu toe. Ze wonen allemaal in de buitenwijken en reizen minstens een uur met de auto naar en van hun werk, ’s morgens om hun bus in de garage op te halen en ’s avonds, of midden in de nacht, om hem weer terug te brengen.
– Lees verder bij de bron, Doorbraak
