Jeremy Corbyn, de Britse Labour-leider, is een neo-trotskist. Althans volgens de mening van publicist Ian Buruma. Hij poneert zijn opvatting over Corbyn in een verder weinig om het lijf hebbend verhaaltje over redenen voor de schijnbare koers van het Verenigd Koninkrijk naar een no deal-Brexit.
Wat is een neo-trotskist? Trotskisme is op zich al een moeilijk te omschrijven stroming, laat staan neo-trotskisme. Zo komt collega Arnold v.d. Kluft na het lezen van een pil over trotskisme niet veel verder dan dat er Mooie Meiden in participeerden. Buruma van zijn kant laat het bij de kreet neo-trotskist. Als hint geeft hij dat Corbyn zou denken dat de Britten na een catastrofe het socialisme zullen omarmen – hoe haalt Buruma dit in zijn malle hoofd?
Neo-trotskist klinkt onheilspellend en rampzalig, in ieder geval voor de gevestigde orde. Iemand tot neo-trotskist verklaren is hem buitenspel zetten onder meer omdat trotskisten sinds haast een eeuw nog nooit substantiële politieke invloed hebben verworven. Maar hem trotskist sec verklaren is wellicht net even te absurd. Neo-trotskist klinkt even wereldvreemd als de oorspronkelijke stroming, maar is een nog veel vager label, en dat durft Buruma derhalve op een consequent linkse politicus te plakken.
Maar zo’n etiket plakken werkt helaas wel. Een met de Erasmusprijs geëerde publicist zal toch niet complete onzin schrijven (argumentum ad verecundiam). Wil Buruma misschien een nieuwe hype stimuleren met neo-trotskisme, net zoals die van het cultuurmarxisme, waarvan het hoogtepunt meer dan een jaar geleden lag?
