Auteur: bij de Buren
Egypte: is “staatsgreep” wel het goede woord?
Doorbraak.euEen van de meest prangende vragen sinds de val van Mohamed Morsi’s regime eerder deze week, is of we nu mogen spreken van een revolutie van onderaf, of, daarentegen, van een “staatsgreep” door het leger. Voor veel Egyptenaren is dit niet slechts een kwestie van semantiek, maar inzet van een breed gevoerd en levendig debat. Voor veel (westerse) media, daarentegen, lijkt het een uitgemaakte zaak. Het afzetten van Egypte’s “eerste democratisch verkozen president” is niets minder dan een militaire coup. Aan de ene kant komt dit verwijt uiteraard niet uit de lucht vallen. Het is evident dat het arresteren en afzetten van een president, het schrappen van een constitutie en het aanwijzen van een nieuwe regering – en dat alles door het leger – op zijn minst voldoet aan de basiskenmerken van wat men een “staatsgreep” pleegt te noemen. Zoals een Nederlands-Egyptische blogger het formuleert: “te ontkennen dat het hier… ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
John Pilger: Morales’ toestel tegenhouden was piraterij
Beeld je in dat het toestel van de president van Frankrijk was gedwongen te landen in Latijns-Amerika op ‘verdenking’ dat het een politieke vluchteling in veiligheid wou brengen – en niet zomaar een vluchteling maar iemand die de bevolking de bewijzen heeft geleverd van criminele activiteiten op een epische schaal. Beeld je het antwoord in van Parijs, laat staan van de ‘internationale gemeenschap’, zoals de regeringen van het westen zich zelf noemen.
Op de blatende tonen van verontwaardiging uit Londen tot Washington, Brussel tot Madrid, zouden heldhaftige strijdkrachten verzonden worden om hun leider te redden en – puur voor de sport – de bron van dergelijk flangrant internationaal gnangsterisme kort en klein te slaan.
Nieuwslijn
John Pilger: Morales’ toestel tegenhouden was piraterij
Beeld je in dat het toestel van de president van Frankrijk was gedwongen te landen in Latijns-Amerika. Hoe zouden wij reageren?
lees verder ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Gelukkig maar, of….
Het is zonder meer geruststellend om vast te kunnen stellen, dat veel vergelijkingen tussen Geert Wilders met Adolf Hitler om meerdere redenen mank gaan.Weliswaar verkondigt Wilders zeer kwalijke, zelfs racistische standpunten, is hij een nationalist van de foute soort en omringt hij zich met bavianen, Wilders kan niet tippen aan de redenaarskunst van de grootste massa-moordenaar in de moderne geschiedenis, Adolf Hitler.Ik heb een klein stukje uitgezocht van de “Joden-rede” van Hitler. Niet te lang, maar wel net lang genoeg om te kunnen zien, dat deze misdadiger een wel heel bijzonder talent had. Hij kon perfecte redevoeringen houden voor een klein publiek, maar ook voor een grote menigte. Een talent dat ideaal was om een grote massa in extase te brengen, te hypnotiseren en een kwade wil op te leggen. Kijk zelf maar.Wat opvalt, behalve de vloeiende spreekstijl en juiste woordkeuze, is de timing, de timing van een top-acteur. Om stiltes op te vullen gebruikt Hitler vaak een zakdoekje om zijn hoofd mee te betten. Alsof hij daarmee zeggen wil, dat hij het enorm zwaar heeft, maar alle persoonlijke opofferingen voor volk en vaderland, voor de natie, ruimhartig en onverschrokken doorstaat.Iedere redevoering van Hitler is een voorstelling en afgezien van ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Het verdampte linkse kamp
Als je een enorme hekel aan politiek wilt krijgen is de laatste dag voor het zomerreces, dat maar liefst 8 weken duurt, het uitgelezen moment en dan toch vooral de beelden van de barbecue waaraan parlementair Nederland zich tegoed doet.We zien keurig geklede meneren en mevrouw zich tegoed doen aan vlees en allerlei accessoires. Glaasje huppelwater erbij en leuk ontspannen brallend keuvelen. Dikke vrienden, allemaal. We horen welke Europese economieën een zetje van onze bewindslieden en volksvertegenwoordigers gaan ontvangen. De een gaat Spanje helpen, de ander Zuid-Frankrijk en weer een ander zal zich te buiten gaan aan de geneugten die de Grieken allemaal te bieden hebben. Je zou bijna denken dat de stakkers zich opofferen in hun vakantie teneinde een heel continent van de ondergang te redden.Gelukkig zijn ze niet allemaal present bij dit vreet- en zuipfestijn. Een aantal moet gewoon werken! Jawel, een aantal moet werken. Er moet gestemd worden in de Kamer en dat is heel erg belangrijk. Zó belangrijk dat een aantal zielenpoten zodanig de klos is, dat al dat lekkers aan de neus voorbijgaat.Dan zijn er natuurlijk ook nog de leiders van oppositiepartijen die hun verblindende licht laten schijnen over de afgelopen regeerperiode. We horen dat ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
De nekslag
M. zag als klein jongetje in Sierra Leone zijn vader vermoord worden en zijn moeder ontvoerd door de rebellen. Zijn tante vluchtte met hem en zijn twee zusjes mee naar Liberia, maar ook daar brak de oorlog uit. De kinderen raakten de tante kwijt, ze kwamen in Guinea terecht. Zijn … Continue reading → ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Rond de machtswisseling in Egypte
donderdag 4 juli 2013
Een staatsgreep in de context van een revolutie die zich ontvouwt. Zo kun je de gebeurtenissen van de afgelopen dagen in Egypte omschrijven. Het is een staatsgreep: de legertop schuift een gekozen president opzij. Maar de context is revolutie: miljoenenmenigten eisten het vertrek van die president en oefenden met petitie, demonstraties en blokkades van overheidsgebouwen een aanzwellende druk uit. Het leger zette Morsi af, en voorkwam daarmee dat de bevolking dat eigenhandig helemaal zelf deed. Onder die bevolking heerst logischerwijs grote vreugde: de gehate president is wég. Maar wat krijgen ze ervoor terug?
Dat we hier een staatsgreep zien kan toch nauwelijks in ernst worden betwist. Tegelijk is het een hele populaire staatsgreep. Dat is zeker zo duidelijk. Miljoenen mensen hebben het gevoel dat het leger nu gedaan heeft waar het volk om vroeg: Morsi afzetten. Heel veel van die mensen zien dat impliciet als verdienste van het protest. Mensen hebben het gevoel dat zij zélf de president hebben verdreven, en dat gevoel bevat een hele flinke kern van waarheid. Dat enorme gevoel van collectief zelfvertrouwen is een teken dat er de laatste dagen niet alléén maar een staatsgreep heeft plaatsgevonden. Dat gevoel wortelt in de aanloop van ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Bah weer in gevaar
De Staat wil Bah, nu zeven weken in hongerstaking, echt het zwijgen opleggen. Voor de derde keer gaan ze proberen om hem – nog steeds met dezelfde vervalste papieren – te deporteren naar Guinea. Ondanks zijn extreem verzwakte toestand. Twee eerdere pogingen tot deportatie faalden al: bij de eerste poging … Continue reading → ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Leids dwangarbeidcentrum geeft activisten pleinverbod in poging vuile was binnen te houden
Doorbraak.euVandaag heeft de bewaking van het Leidse dwangarbeidcentrum Doorbraak-activisten verboden om nog langer op het plein voor het gebouw te komen. Een of twee keer in week staan wij daar te praten met werklozen die gedwongen worden om gratis te werken. Het was ons vorige week al opgevallen dat de bouwvakkers die ons toen liepen te bedreigen bezig waren een paal in de grond te zetten. Aan die paal en aan een tweede aan de andere kant van het plein bleken vandaag bordjes te zijn vastgemaakt met daarop de tekst: “Eigen terrein art 461 WvSR”. De eerste Doorbraker werd vanochtend aan de rand van het plein direct door de bewaking opgevangen. Hij was daar niet langer welkom, zo werd hem te verstaan gegeven. Helaas voor de bewaking had hij een afspraak in het centrum, en moest hij doorgelaten worden. Vanwege de bedreigingen van vorige week zijn we vandaag met vijf… ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Militairen tegen Morsi: contrarevolutionairen tegen contrarevolutie
woensdag 3 juli 2013
President Morsi heeft gesproken, en hij blijft. Dat wil hij ons – en waarschijnlijk ook zichzelf doen geloven. Intussen tikt de klok. Een ultimatum van het leger loopt later op woensdag af. In Cairo vechten intussen voor- en tegenstanders van Morsi met elkaar, met doden als gevolg. Het ultimatum van de protestbeweging Tamarod is afgelopen dinsdag al verlopen. Het gevaar van een militaire staatsgreep is inmiddels levensgroot. Feitelijk is die al bezig. Hoe kwam het zo ver?
De huidige confrontatie kreeg vaart met een intitiatief van de protestbeweging Tamarod. Dat was een initiatief uit kringen van de Kefaya-beweging, jarenlang actief in de strijd tegen Mubarak. Tamarod stelde een tekst met eisen en grieven tegen president Morsi en de regering op. “De armen ‘hebben geen plek’ in de maatschappij.(…) Er is ‘geen gerechtigheid’ voor mensen die tijdens de revolutie door veiligheidstroepen gedood zijn tijdens de opstand en op anti-regeringsprotesten sindsdien…(…) De economie is ‘ingestort’, met lage groei en hoge inflatie…” Er zitten in de verklaring ook nationalistische ondertonen, met geweeklaag over teloorgang van “waardigheid” voor het land en het “volgen in de voetsporen van de VS”. Bovenaan het lijstje van klachten en grieven van Tamarod – althans in het ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Morsi wankelt, maar wie wint?
dinsdag 2 juli 2013
De gebeurtenissen in Egypte roepen zeer gemengde gevoelens bij me op. Enorme menigten die de macht van Morsi en zijn een repressieve rechtse regering uitdagen en op de rand van ineenstorting brengen: het is prachtig! Maar in die menigten zijn geluiden te horen die angstaanjagend zijn. Winnen degenen die deze geluiden voortbrengen, dan kunnen de huidige protesten wel eens inleiding zijn van een wisseling van de rechtse wacht, en niet van een werkelijk doorzettende omwenteling in bevrijdende richting.
De omvang van het protest is buitengewoon indrukwekkend. Vele honderdduizenden demonstranten alleen al in de hoofdstad Cairo. Tussen de 14 en de 17 miljoen landelijk, volgens cijfer s van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat roept echter meteen rvagen op. Aan het begin van een revolutie is het logisch dat vrijwel iedereen, behalve de dictator en zijn kliek, de straat op gaat. Dat was de situatie op 11 februari 2011, rond de val van Mubarak. Maar nu wijn we bijna twee en een half jaar verder. Jaren van polarisatie, waarin via verkiezingen, en wel degelijk met brede steun, Morsi aan de regering kwam, die vervolgens met onderdrukking en gebrek aan maatregelen tegen armoede, mensen tegen zich in het harnas joeg. ………. (Lees verder bij de bron van dit artikel)