Over angst en politiek

Er wordt nogal eens beweerd dat angst zo nuttig zou zijn. Noodzakelijk om te kunnen overleven. Het zou een rudimentair overblijfsel zijn uit de tijd dat we nog met knotsen rondliepen om elkaar de harses in te kunnen slaan en de wolven en beren op ons pad te kunnen doden. Je moest altijd op je hoede zijn. Die wilde dieren lopen – althans nog – niet overal rond, dus wat moet je nog met al die angsten? Is een beetje waakzaam zijn in deze tijd niet genoeg? Waarvoor zijn we toch altijd zo bang? En wat doen we ermee? Gaan we pillen slikken of tien jaar in therapie? Al de psychologische, psychiatrische en verdere wetenschappelijke beschouwingen laten we direct voor wat ze zijn. Alle analyses doen er verder niet meer toe, die slaan we over.

We hoeven onze angsten niet te vrezen, ben er niet bang voor. Ze blokkeren het vrije stromen van onze gevoelens. We komen niet verder in onze ontwikkeling als we ons laten absorberen door dit fenomeen. Sterker nog, we isoleren onszelf zó sterk dat we niet meer in staat zijn om nog contact te kunnen maken met onze omgeving. Mensen, dieren, dingen en wijzelf bestaan niet meer, letterlijk verblind door de angst zien we niks meer. Ook de Ander niet.ego1

De slimmeriken onder de politici maken gebruik van deze angst of zijn het zelf. Alles is immers eng verklaard. Islam, ziekte, bliksem, het begrotingstekort en wat al niet. We stikken letterlijk in al die angsten. Terwijl we willen leven met zo min mogelijk zorgen. maar we komen geen stap vooruit, we zijn geblokkeerd, al dan niet met opzet, we zitten muurvast, zijn verlamd.

Al die oude vormen en gedachten in onszelf, wat doen ze daar? Helpen ze ons op weg naar vrijheid en naar een vrije en vreedzame samenleving of belemmeren ze ons nieuwe stappen te durven zetten? Jawel, zeker, gooi geen oude schoenen weg als je nog geen nieuwe hebt, en blijf er vooral fijn op lopen als ze lekker zitten, gooi niets weg als het je past en bevalt, waarom zou je?

Toch ben ik ervan overtuigd dat vrijheid ervaren in onszelf en het vormgeven aan een vrije samenleving begint met een paar kleine stapjes. Een paar kleine vragen. Een beetje moed. Een paar simpele gedachten.

Voel je vrijer in je eigen leven. Laat je niets wijsmaken door politici en die hele boel. Het is jouw leven, ons leven, en niet dat van hen. Wij zijn niet hun bezit. Wij zijn het leven zélf. Laat je niet geestelijk en fysiek doden. Zelfstandige mensen zullen ongrijpbaar zijn voor de politiek. Ze hebben dan niets meer over ons te vertellen, kunnen verder geen macht over ons uitoefenen, we zijn ongrijpbaar geworden.

6 gedachten over “Over angst en politiek”

  1. @1: @2:

    Met jullie reacties ben ik blij. Niets vind ik zo moeilijk als het proberen directe, onmiddelijke ervaringen en belevingen te omschrijven, zonder daarbij te vervallen in onnodig intellectueel analyseren.

    Dat laatste staat ook juist de eenheidservaring-ook satori genoemd in Zen-, in de weg, welke eigenlijk niet te beschrijven is. Niet in woorden te vangen omdat deze daarna snel wordt ingekaderd in de bekende denkpatronen van de ontvanger van de uitleg, en daar is het letterlijk te allesomvattend voor.

    Het is tevens niets bijzonders. Hecht er niet veel waarde aan, je kan ernaar op zoek gaan en jaren mediteren en het niet ervaren, juist het verlangen ernaar zien los te laten, dan komt het vanzelf.
    Dat geldt denk ik overigens voor alles, loslaten, loslaten, loslaten, dat IS vrijheid.

    “Satori really designates the sudden and intuitive way of seeing into anything, whether it be remembering a forgotten name or seeing into the deepest principles of Buddhism. One seeks and seeks, but cannot find. One then gives up, and the answer comes by itself.”

  2. @LRd, er is moed en innerlijke kracht voor nodig om je zo open en kwetsbaar op te stellen als jij heel vaak doet in je stukken….ik vind dat behalve mooi en ontroerend ook oprecht hoopgevend in een tijd waarin gevoel, menselijkheid en kwetsbaarheid als onzin beschowd worden in de rat race naar meer en meer materieel bezit en macht ten koste van anderen…

Reacties zijn gesloten.