Ach, dat BDS

Boycot van als Israëlisch verkochte producten uit “de gebieden”, ik heb het jarenlang gedaan. Eigenlijk was daarvoor alleen een zekere vleesvervanger van belang. Tot ik eens keek waar die vleesvervangers precies gemaakt worden. Dat bleek binnen de grenzen van 1967 te zijn. Ik keek nog eens verder langs de lijst van wat “we” moeten boycotten. Er zaten nogal wat groenten-/kruiden-/fruitmerken tussen, Jaffa is natuurlijk bekend – die zie ik eigenlijk nooit meer. En die sinaasappelen zouden toch echt van binnen de 1967-grenzen moeten komen.

Van bezoek aan Israël herken ik het mineraalwater onder de kitschige naam Eden. Onlangs was ik in een Nederlands hotel waar een grote gekoelde tank met dat water in de hal stond. Wat zal ik drinken, wat een dorst. Eden dus. Ja, dat staat op de lijst van BDS. Maling aan dronken Naatje.

De opmerkelijkste merken die je moet boycotten zijn McDonald’s en Starbucks. Zijn die ook actief in “de gebieden”? Lijkt mij onwaarschijnlijk.
Nu vind ik de Regenwouden – afgezien van de peperdure smakeloosheid van die koffie en de dierkwellerij van die anderen – argument genoeg om die tenten over te slaan. Maar in verband met “Palestina”? Ik heb in Israël alleen McKosher gezien, ik ben er ondanks dat ik het curieus vond niet naar binnen gegaan.

Waarom in verband met BDS deze ketens genoemd? Welnu, ik zal u het antwoord niet onthouden: het zijn “joodse bedrijven”. Wist ik veel, maar moet ik opkijken dat ze daarom op die lijst staan? Koop niet bij Joden, daar komt het op neer. Het antizionisme laat zich weer eens kennen. Als kers op de taart een beeld uit Derry, want in tegenstelling tot de tijden van Ierse vrijheidsstrijd heerst er nu de geest van – eh – het antizionisme.

– Uitgelichte afbeelding: This work has been released into the public domain by its author, Valley2city. This applies worldwide.