Of er documenten met betrekking tot nucleaire geheimen in Mar-a-Lago lagen weten we dus (nog?) niet, zoals verwacht. Wel weten we van het openbaar gemaakte huiszoekingsbevel dat er documenten lagen die zich op het allerhoogste niveau van geheimhouding bevinden. We kunnen dus concluderen dat Trumps geschreeuw over dat hij zèlf wou dat dat bevel openbaar gemaakt werd slechts een poging was de waarheid te overschreeuwen, te doen alsof het niet zoveel voorstelde.
Ik denk dat we kunnen vaststellen dat die poging mislukt is. Want niet alleen loopt de classificatie van de gevonden stukken door tot aan topgeheim, ook bevonden zich er documenten tussen die de zogenaamde Sensitive Compartmented Information (SCI) classificatie hebben, dat is informatie die alleen in speciaal afgeschermde ruimtes bekeken mag worden. En die dus niet in een kelder met hangslot (aanvankelijk nog zonder!) in Mar-a-Lago opgeslagen dienen te zijn.
Trump en de zijnen proberen zich te verdedigen met totale bullshitargumenten als zou Trump automatisch alles gedeclassificeerd hebben wat hij met zich meenam naar zijn privévertrekken in het Witte Huis (“ter voorbereiding van zijn werk voor de volgende dag”. Yeah right, Trump en voorbereiding…). Ten eerste zou dat betekenen dat zijn medewerkers hem de hele dag met een notitieblok zouden moeten nalopen om vast te leggen welke documenten hij nu weer mee naar zijn privévertrekken nam. Ten tweede werkt het niet zo, er is namelijk een procedure voor het declassificeren van die documenten. Ten derde stond er nog steeds “(Top) Secret” op al die documenten, wat aangeeft dat die procedure dus niet gevolgd is maar ten vierde: ook al zouden die documenten gedeclassificeerd zijn geweest, dan nòg heeft Trump als gewone burger geen enkele bevoegdheid die documenten in zijn privéwoning te Mar-a-Lago te bewaren. Ze zijn immers niet zijn eigendom, maar die van de Verenigde Staten.
Mijn vraag was en is nog steeds: Waarom moest dit zo lang duren? Al eind vorig jaar was bekend dat er geheime documenten lagen in Mar-a-Lago, waarvan wij al in februari melding maakten.
Was het naïviteit, dat Trump voor één keer in zijn leven eens te goeder trouw zou handelen na gevraagd te zijn alles netjes te overhandigen? Nadat hij dan eindelijk in februari vijftien dozen had teruggegeven zei hij, via zijn advocaat, dat nu ècht alles was overhandigd. Waarna men dus alsnog twaalf extra dozen vond bij de huiszoeking van vorige week.
Ik bedoel, om het eens in goed Amerikaans te zeggen: what the actual fuck?? Iedere willekeurige burger die dergelijke documenten thuis zou blijken te hebben zou door de FBI ondersteboven en bij armen en benen zijn huis uitgesleept en in een geblindeerde bus geflikkerd zijn, en de daarop volgende zes maanden niets anders dan een grijze kelder te zien hebben gekregen waarin hij of zij door een onafzienbare reeks good and bad cops van de gezamenlijke FBI, CIA en NSA ondervraagd werd. Reality Winner had één geheim A4-tje – terecht – naar de pers doorgestuurd en heeft daar vier jaar voor in de bak gezeten.
Of was het schaamte, wilde men het liever in stilte regelen zodat men naar buiten toe niet de schande zou hoeven ondergaan huiszoeking bij een ex-president te moeten doen? Te moeten toegeven dat men een door en door corrupte crimineel als president heeft gehad?
Je durft niet al te hard te hopen, maar het feit dat deze huiszoeking onder andere in het kader van het overtreden van de Espionage Act gedaan werd doet je toch denken dat Donald Trump deze keer echt verder is gegaan dan zelfs hij kan flikken.
(Afbeelding: Videostill uit One on One Laura Ingraham 31 augustus 2020)
