Een strijdlied van het voetbalveld

Let’s go van The Routers uit 1962, uit de hoes op het filmpje kunnen we opmaken dat dit nummer ook voor die zeldzaam spannende en opwindende American Football-wedstrijden werd gebruikt. Het was tevens de herkenningsmelodie van het laatste programma dat Jan Heymans van de BRT op Radio SCORPIO presenteerde, en dat door een vervelende uitglijer van mij moest stoppen. Let’s go inderdaad.

(bij deze Routers was Scott Engel van de latere Walker Brothers inbegrepen)

In Frankrijk werd dit gecoverd door onder anderen Les Cyclones. Toch niet zo opzwepend als het origineel, echt voetbal heeft dat ook niet nodig.

1963. In deze band speelde dan weer Jacques Dutronc. Ik heb het verband nooit gelegd maar de deun is gebruikt door de groep met de sufste naam aller tijden uit de Britse beatscene, Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Titch. Uit het jaar waarin Engeland de WK won waar men nu nog over zit te snikken, 1966.

Hold tight. En mocht u het nog niet doorhebben, de yell Ce n’est qu’un début, continuons le combat is aan deze deun te danken. Bekend van mei ’68 en een jaar later als Dit is het begin, wij gaan door met de strijd ook in Nederland. De VARA had nog een jongerenprogramma dat zo heette, moedig hoor, maar dat werd schielijk vervangen door de linientreue Rooie Haan.

Is dit in Québec? Geen idee. Maar goed, hoe een rockdeun tot strijdlied is geworden (en ook eigenlijk weer verdwenen is).