Het is een realityshow met enorm onzingehalte en ingeplande grofheid. In de VS werd hij gedaan door Donald J. Trump, in het VK door ene Alan Sugar. Een “ondernemer” die in ieder geval als presentator van deze lompe onzin zijn houdbaarheid ver voorbij is. Hij was van New Labour, maar heeft zijn lidmaatschap opgezegd omdat de partij inmiddels niet zo “ondernemersvriendelijk” meer is. Daar is het gat van de deur, Tory-infiltrant, zou je zeggen. “You’re fired”. Juist deze politieke achtergrond zal maken dat de BBC dit programma nog steeds handhaaft (“The apprentice”). Sugar is inmiddels Lord, wellicht is dit nog door New Labour gedaan.
Deze Sugar tweette dezer dagen een collage van Jeremy Corbyn naast Adolf Hitler in een auto: “When you’re pictured at Nuremberg and claim you were going to a car rally”. De onsmakelijke grap gaat bij vertaling verloren. “Sommige waarheden worden bij wijze van grap verteld, Corbyn” vond Sugar nodig er bij te zetten. De “Witz” wordt uiteraard in Tory- en Blairitekringen luid toegejuicht. Het was toch alweer offensieftijd de afgelopen week waarin Labour onder Corbyn voor antisemitisch werd uitgemaakt. Altijd een mooie situatie: niet-Joden die Joden voor antisemiet uitmaken omdat zij achter Corbyn staan. Bij Krapuul hier kennen we het mechanisme. Iemand “uit de volken” die Krapuul voor antisemitisch en nazistisch uitmaakt, zonder enige verdere toelichting uiteraard – inmiddels opgeklommen tot sterverslaggever bij het Nieuw Israelietisch Weekblad (dat ben je al gauw daar) en verkondigend dat hij joods gaat worden. “Om tot het uitverkoren volk te behoren moet je tot een offer bereid zijn” versprak hij zich over zijn onvermijdelijke besnijdenis op gevorderde leeftijd. Om zo’n uitspraak zou je bij die krant er uit moeten vliegen, maar zo zijn de verhoudingen al lang niet meer.
Dit soort onsmakelijke mannetjes en vrouwtjes, ze worden ingezet om af te leiden. Zoals de nep-ophef over een of andere imam even goed uitkomt bij het lanceren van een eugenetisch plan om mensen “met een afstand tot de arbeidsmarkt”, zoals het tot voor kort kies heette, van het minimumloon en een pensioen te beroven. Het nieuwe kabaal over antisemitisme in Labour moet de aandacht afleiden van de Brexit die zo goed als afgeblazen is, maar dat moet even geen onderwerp van gesprek zijn.
Overigens is Sugar in tegenstelling tot de praatjesmakers van het Nieuw Israelietisch Weekblad (!) wel joods. Dat pleit hem niet vrij van het praatjesmakerschap. En inmiddels kunnen we vaststellen dat hij zichzelf speelt, zoals ook zijn tegenhanger Trump: een lompe nep-ondernemer.
