Geert Wilders en zijn recht van spreken

Wilders verdachte uitgelichte afbeeldingOnlangs is bekend geworden dat Wilders niet bij zijn eigen proces aanwezig zal zijn. In de rechtszaal zal Wilders er het zwijgen toedoen en zijn advocaat aan het woord laten.

Wilders koos voor het schrijven van een brief naar het AD.
Wat daarin opvalt is het recalcitrante herhalen van : “ik laat mij niet het zwijgen opleggen, ook niet door het OM of de rechterlijke macht”. Een uitspraak die wat op het randje is. Hij kan zich de mond wel niet willen laten snoeren; echter als de rechter oordeelt dat de wet is overtreden en straf oplegt, voor het strafbaar feit, zal Wilders daar niet onderuit kunnen. Bij recidive staat de verdachte er later nog slechter voor.

In zijn brief in het AD probeert Wilders zijn eigen gedrag te bagatelliseren en zijn gedrag te typeren als het verkondigen van een mening. En dit gedrag wil hij legitimeren door te beweren dat anderen die mening ook hebben en te wijzen naar politici (Rutte, Samsom, Spekman, Oudkerk) die vergelijkbare uitspraken hebben gedaan. De uitspraken van genoemde personen zijn erg genoeg. Maar Wilders was bezig de minder-minder uitspraak bij zijn publiek uit te lokken en hij beloofde ook daarvoor te gaan zorgen. Deze feiten laat Wilders liever ongenoemd.

Een kwalijke uitspraak in Wilders brief vind ik: “Als daarover spreken strafbaar is, is Nederland geen vrij land meer. Maar een dictatuur.” Weer beschrijft Wilders zijn eigen gedrag enkel als het uitspreken van een mening. En: als dat niet mag is Nederland een dictatuur. ’t Is allemaal retoriek, maar het is niet moeilijk te raden wat er wordt gesuggereerd. Een veroordeling van Wilders is bewijs voor het bestaan van een dictatuur in Nederland. Hier legt Wilders een grondslag voor opstandigheid tegen ons rechtssysteem. OM en rechterlijke macht blijken de instrumenten van een dictatuur en hun handelen (bij een veroordeling) wordt gelijkgesteld met dat van moslimterroristen, die Wilders al 12 jaar belagen en politieke tegenstanders die Wilders verketteren.

Vanuit het oogpunt van verdediging is het bagatelliseren van het, vermoedelijk strafbare, feit te begrijpen. Het doen van uitspraken die neigen naar ondermijning van de rechterlijke macht lijkt me in dat opzicht niet verstandig. Ik vraag me af wat zijn advocaat daarvan denkt en waarom deze strategie is afgesproken.
Mocht Wilders moe zijn van zijn rol in de Nederlandse politiek dan is hier wellicht een kans voor een makkelijke uitweg. Bij een veroordeling kan hij zeggen dat zijn recht tot spreken hem is ontnomen en kan hij met opgeheven hoofd de arena verlaten. Het is hem gegund dat hij van het toneel verdwijnt (oppleurt?) . Eindelijk minder-minder Wilders.

1 gedachte over “Geert Wilders en zijn recht van spreken”

  1. Pingback: Wanneer wordt Geert Wilders tot de orde geroepen? | Krapuul

Reacties zijn gesloten.