Soms lees ik iets, dat ik twee keer moet lezen voor ik het begrijp en vaak zijn het de simpelste berichten.
De supermarkt in Den Haag doet mee met een proef waarbij kassamedewerkers gaan letten op het welzijn van ouderen. In de wijken Loosduinen en Escamp, waar relatief veel ouderen wonen, gaan zorgorganisaties Royaal Zorg en WoonZorgcentra Haaglanden het Albert Heijn-personeel trainen. (NOS)
En deze:
In Schiedam loopt een proef met postbezorgers die letten op zaken als zwerfvuil, hondenpoep en kapotte verkeersborden en daar melding van maken. (NOS)
Of laat ik dat niet begrijpen verder uitleggen. Natuurlijk begrijp ik wat er staat. Maar als ik zoiets lees, dan gaan de raderen van mijn hersenen zo hard draaien omdat het niet klopt. Ik krijg er een onbehaaglijk gevoel bij en dat betekent voor mijn hersenen dat ze het moeten ontrafelen.
Op zich klinkt het toch hartstikke mooi, ouderen worden in de gaten gehouden en de buurt blijft netjes. Ja natuurlijk is dat fijn. Alleen de manier waarop is hartstikke fout! Vroeger (ja dan voel ik me oud, als ik dat zeg), voor het dikke-ikke tijdperk was er sociaal contact. Mensen voelden zich verbonden en wilden elkaar helpen en hun buurt netjes houden. Naar mate er meer en meer mensen kwamen en men anoniemer ging wonen, kwamen er mensen die bepaalde taken – betaald!!! – gingen uitvoeren. Er kwamen sociaal werkers, wijkverpleegsters en die werden vertrouwenspersonen voor ouderen. Een postbode had gewoon een mooie baan met een vast contract en liep zijn wijk, altijd. Het was ‘zijn’ wijk. Geen flexwerkers die het vel over de neus werd getrokken.
Nu zijn we zover gekomen dat kassamedewerkers (hoe lief ze ook zijn en hoe zorgzaam ook, maar niet geschikt voor dit werk) ouderen in de gaten gaan houden en signalen doorgeven dat het niet goed met ze gaat. Dat is een betaalde baan die is wegbezuinigd omdat een of andere goudhaan een giga-beloning voor zichzelf heeft geregeld en zijn maten aan de top. Daarom kan er op de vloer niet meer gewerkt worden zoals het hoort. Zorgen voor mensen die dat nodig hebben. Nee, dat wordt nu uitbesteed aan AH!
Dan de postbezorger, die wordt ingezet als spion. Wat moeten ze straks nog meer gaan doorgeven? Hoeveel mensen ze regelmatig op een adres zien? Of iemand wel alleen woont? Of ze vaak thuis zijn als ze ziek zijn? Of dat ze juist veel weg zijn, terwijl ze ziek zijn? En gaat de postbezorger daar dan per melding voor betaald worden? Worden het een soort verraders? En in het stuk over de postbezorger staat dat ze er niet naar moeten gaan zoeken, nee, dûh, er zijn er altijd bij die dat wel graag willen doen. Als hobby of als dwangmatige neurose.
Als we nou iedereen gewoon een normaal inkomen geven – bijvoorbeeld basisinkomen, kom ik in een ander stuk op terug – dan hoeven we geen mensen te dwingen om rare taken uit te voeren omdat de wereld zo verziekt is dat de mensen die dat gewoon deden, niet meer betaald kunnen worden door wanbeleid op alle fronten. En verder moeten we de top eens leren dat genoeg genoeg is en óf nivelleren met belastingverhoging óf gewoon niet meer van die idioot hoge ‘beloningen’ geven. Als ze het er niet voor willen doen, dan rotten ze maar op. Er is altijd wel iemand die het wel wil doen voor dat geld.
