Een interessant plan staat op stapel in Finland, waar men een basisinkomen van ca. 800 euro per maand wil gaan invoeren.
Alhoewel er diverse mitsen en maren aan het Finse plan kleven – zoals het afschaffen van allerlei toeslagen, wat ertoe kan leiden dat sommige mensen die toch al in de knel zitten er nog verder op achteruit gaan – denk ik dat het in algemene zin een goede zaak is het verband tussen inkomen en werk enigszins los te laten, iets wat hoe dan ook zal moeten gebeuren in een steeds verder geautomatiseerde wereld.
In Canada is tot nu toe het meest opzienbarende experiment gedaan met een basisinkomen. Het aantal gewerkte uren liep weliswaar terug, maar dit kwam voornamelijk op het conto van jonge mannen die daardoor langere tijd besteedden aan opleiding, en vrouwen die meer tijd konden besteden aan zwangerschapsverlof en het opvoeden van kinderen. En alhoewel beide niet direct betaalde activiteiten zijn, zijn ze wel degelijk zeer nuttig voor de samenleving als geheel (uiteraard ook bij een omgekeerde rolverdeling). De blinde vlek van de economisering van de samenleving is immers dat alleen activiteiten die direct in geld uitgedrukt kunnen worden van waarde lijken te zijn.
Overigens gaan ook diverse Nederlandse steden experimenten aan met een basisinkomen, zoals Utrecht. Een essentieel verschil is wel dat het daar alleen ingevoerd wordt voor mensen die al van een uitkering moeten leven. Het nadeel hiervan kan zijn dat het geen verlichting biedt voor mensen die weliswaar niet werkloos zijn maar van een zeer minimaal inkomen uit werk moeten rondkomen.
Hoe dan ook, het lijkt mij verstandig eens iets te proberen in deze richting.
Pingback: Zwitserland stemt over invoering basisinkomen | Krapuul