Het is een zeldzaam lentetafereel op de vroege ochtend: het korhoen maakt een wals door de heide, zijn witte staart opgezet als die van een pauw, zijn vuurrode kam uitstekend boven het gras. Bij de aanblik van een concurrent, die ook de aandacht van een hen wil trekken, verandert de heide plots van een balzaal in een arena. Er klinkt een snerpende krijs, gevolgd door vleugelslagen en pikkende snavels.
Er mag dan wel ritueel worden gedanst, veel concurrenten zijn er niet meer op de Sallandse Heuvelrug. Het is de laatste plek in Nederland waar nog enkele exemplaren van het korhoen te vinden zijn. Een schril contrast met de eerste helft van de twintigste eeuw, toen er nog duizenden hoenders verspreid door het land leefden.
– Lees verder bij de bron, Trouw
