Een zinderende demonstratie van honderden mensen – vooral studenten, maar ook docenten en sympathisanten – trok afgelopen middag door de binnenstad van Amsterdam. Het was een protest tegen het neoliberalisme op – of beter: tegen! – de universiteit, de bezuinigingen, de ziekmakende werkdruk van docenten, de uitholling van het onderwijs die daarmee gepaard gaat. Ik heb in lange tijd niet meer aan zoiets moois meegedaan.
Inmiddels hoor ik dat het gezag haar repressie heeft ingezet tegen student-actievoerders door het tentenkamp dat aan het eind van de demonstratie was opgericht, te ontruimen. Daar was ik zelf niet meer bij, aangezien ik enigszins tijdig terug in Tilburg wilde zijn, zonder enig idee in het achterhoofd dat die repressie vandaag al zou toeslaan. Die repressie maakt de glorieuze demonstratie die er aan voorafging bepaald niet ongedaan. Een verslag van wat ik heb beleefd en gezien, plus een enkele gedachte met het oog op wat hopelijk volgt.
Over de redenen van de demonstratie ga ik hier niet heel veel zeggen. Er is een landelijke bezuinigingsmaatregel, heel eufemistisch ‘doelmatigheidskorting genoemd. Hopla, 183 miljoen weggesneden. Er zijn ook bezuinigingen aan diverse universiteiten en faculteiten. Minder docenten moeten lesgeven aan steeds grotere groepen studenten. Slecht voor de gezondheid van docenten die aan werkdruk kapot gaan. Slecht voor de kwaliteit van het onderwijs.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
