Naar aanleiding van de capitulatie van Biafra gaf een genootschap van Franse intellectuelen – dergelijke gezelschappen droegen altijd ook de naam van Jean-Paul Sartre – een verklaring uit waarin de staf over “links” werd gebroken.
“Links” had zich vooral afgevraagd of de slachtoffers wel “links” waren.
We schrijven 1970.
Als iemand zonder spijt die zich heeft ingezet voor de zaak van Biafra heb ik een déjà-vu gevoel bij het non-nieuws over wat er gebeurt met de bevolking van Oost-Turkestan. Het regime in Peking is toch eigenlijk Best Wel Links, en heropvoedingskampen, die hebben we eerder meegemaakt. Democratisch Kampuchea, de Sowjet-Unie, niet alleen onder Stalin. Waar gehakt wordt vallen spaanders, zei die laatste dan ook.
De moslims van Oost-Turkestan, Oeigoeren, Kazachen, Kirgiezen, Tataren, Oezbeken krijgen zelfs geen steun vanuit de staten waar de meesten de naam aan de republiek geven. Er is geen Groot-Turks streven vanuit Ankara op grond waarvan kritiek geleverd wordt op Peking. De genocide wordt wel best gevonden.
China is de werkplaats van de wereld en een belangrijk handelspartner.
In Oost-Turkestan, en bij uitbreiding geheel China, want al eeuwen wonen overal in China moslims, zijn de mikpunten niet “links”. Ze zijn moslim. De geesten zijn gemasseerd voor het accepteren van genocide tegen moslims. Bosnië trok nog aandacht, de Rohingya al stukken minder, Kasjmir en Oost-Turkestan zijn gemengde berichten. Of geen bericht.
Maar ja, wat is “links” tenslotte ook nog? Als ik “Oeigoeren” google op advies van activisten krijg ik de Telegraaf: ’Organen van levende Oeigoeren uit lichaam gesneden’.
Het lot van de Oeigoeren is een groeiende zorg van de internationale gemeenschap. Bekend is dat ze naar plekken worden gestuurd die door het Chinese regime ’heropvoedingskampen’ worden genoemd.
Het is nou juist geen groeiende zorg van de “internationale gemeenschap”. Het zal de “internationale gemeenschap” aan zijn reet roesten wat er met de Oeigoer en anderen gedaan wordt (inmiddels zijn ook de Hui, islamitische etnisch-Chinezen doelwit, naar verluidt).
Een stuk op Open Democracy dat nogal optimistisch is over de mogelijke val van het regime in Peking. Die wordt al tijden voorspeld…
En een rapport van het Uyghur Human Rights Project over door het regime verwoeste moskeeën.
