Een tijdje hielden ze het centrum onder schot tot onderhandelingen met de Mexicaanse centrale regering hen toelieten zich terug te trekken tot een vast omlijnd gebied waar ze ongehinderd op de steun van de lokale bevolking konden rekenen.
Ondertussen gingen de onderhandelingen verder. Die mondden uit in de Akkoorden van San Andrés in 1996. Tot vandaag heeft de Mexicaanse regering die afspraken niet nagekomen. Inmiddels trad de leiding van het EZLN op als een heus vervangend bestuur in de regio, onder impuls van hun mysterieuze en legendarische subcommandant Marcos.
(…)
Tot voor kort streefden de betrokken inheemse volkeren naar een autonome territoriale samenleving op weg naar een ‘wereld waar alle werelden inpassen.’ Zo hielden ze zich ver van gelijk welke discussie die kon te maken hebben met nationale verkiezingen. Integendeel, hun bedoeling was zich systematisch te onttrekken aan elke controle en soevereiniteit van de Mexicaanse staat. Groot was de verbijstering toen de leiding van het CNI nu aankondigde dat ze wilden meedingen met de parlementaire en presidentiële verkiezingen van 2018.
Officieel klonk het aldus: “… om van onderuit de macht die men ons van bovenuit oplegt te ontmantelen. Er zullen raadplegingen gehouden worden in de verschillende gemeenschappen voor de vorming van een Inheemse Raad van Bestuur. Het woord zal zich materialiseren in een inheemse vrouw die zich kandidaat voor het presidentschap zal stellen in 2018. Deze kandidatuur streeft niet de macht na, maar wil wel de realiteit van de volkeren te kennen geven, de inheemse Mexicanen zichtbaar maken, een inheemse en populaire macht vormen die de opgang van het kapitalisme in onze grondgebieden wil afremmen en bestrijden.”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
