Het waren de tijden dat ik bovenal verliefd werd op jonge vrouwen die of in het welzijnswerk actief waren of hiertoe werden opgeleid. Naar mijn weten is geen van hen ook echt in dat welzijnswerk werkzaam nu. Ze zijn consultant of counselor, wat het verschil ook moge zijn. Zijn ze daartoe opgeleid? Ik ga het niet vragen want dan moet ik misschien onverwacht vertellen dat ik ooit…
En een beetje schizofreen was het wel – intussen was de wind wel zo gedraaid dat je moest lachen om geitenwollensokkengedoe, waar mijn verhoopte of echte geliefden aan meededen, maar hun gesprekken over wat het inhield en zorg over de toekomst van de Sector moesten liefhebbend aangehoord worden. En de ideologische campagne heeft gewerkt. Trainingen, counselen, het is wat geworden. En het buurt- en clubhuiswerk is wegbezuinigd.
Zo heet dat, bezuinigen. Sluit een jeugdhuis en open een huis van bewaring, zo kun je het ook zien, want als verveeld op straat rondhangen – wat al bij voorbaat verdacht heet dezer dagen – ergens toe moet leiden zou het wel eens wat ze (kleine) criminaliteit noemen kunnen zijn. Daar moet je natuurlijk niet op zijn geitenwollensoks op reageren: tough on crime is de leuze in Groot-Brittannië en de VS, en dat dit bedekt racistisch is “mag je dan weer niet zeggen”. In Nederland is het niet veel anders.
Het lijkt alsof er een Groot Plan achter zit. Ooit was de welzijnssector overgelaten aan het particuliere initiatief, dat paste bij de verzuilde samenleving. Onder minister Klompé is de overheid zich er mee gaan bemoeien, heeft de functie feitelijk overgenomen, en is toen gaan bezuinigen. Dat was eigenlijk al meteen aan de orde, negatieve praat over de geitenwollensok en “subsidie” begeleidde de bezuinigingen, die allengs tot opheffingen leidden. En terwijl de bedrijfskundigen steeds geitenwollensokkiger werden verdween het buurt- of clubhuis.
Kate Raworth stelt een andere vorm van formuleren voor – spreek niet meer van “overheidsuitgaven”, laat staan “subsidie”, maar van overheidsinvestering. Een ander etiket verandert echter niet de realiteit dat jeugd- en jongerenwerk alleen nog repressief is. Kraak een pand en begin een Autonoom Centrum en u krijgt de knokploeg van de VVD achter u aan.
Het gaat alles zo zijn neoliberale gang.
(Op Raworth kom ik nog terug).
– Zaterdagmiddag 26 januari 15-17 SALTO StadsFM Amsterdam staat jeugdzorg centraal
