zaterdag 2 augustus 2014
Wat heb ik eigenlijk genoten gisteren! De demonstratie tegen politiegeweld in de Schilderswijk waar ik aan deelnam was niet vrij van spanning, de politie gaf natuurlijk aanleiding tot grote boosheid, en niet alles wat vanuit de demonstratie gezegd werd had mijn instemming. Maar eenvormigheid is de dood in de pot, van meningsverschil kunnen we allemaal leren. Wat voor mij de demonstratie tot een feestje maakte, was de intense motivatie van deelnemers en organisatoren, maar vooral ook de zichtbare bijval vanuit de buurt. Levende, sprekende, applaudisserende, roepende, hoorbare, voelbare solidariteit!
Zelf was ik er niet vanaf het begin af bij, er was een treinongeluk waardoor ik vertraagd was. Ik liep richting beginpunt, en zag toen ik in de buurt was steeds meer politiebusjes, een groepje fietspolitie, agenten die het verkeer regelden. Ik naderde dus de demonstratie. En ja hor, daar kwam de groep aan, Ik voegde me, onder hartelijke begroeting van bekenden, bij de stoet. Ik denk dat er op dat moment vijftig tot zestig mensen mee liepen.
De stoet ging langs één van de politiebureaus in de wijk waar twee toespraken werden gehouden. Harry, van Doorbraak, legde aan de hand van eigen ervaring uit hoe politieracisme er uit ziet. (Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via: Ravotr
