Heel Twitter – of althans het linksliberale deel ervan – ging vanochtend over de rooie omdat VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra van mening is dat je voortaan eerst even na moet denken voordat je landen als Irak en Libië binnenvalt. Waar al die opwinding op gebaseerd is, is mij een volstrekt raadsel. Wanneer conservatief rechts in 2003 zo slim was geweest als Zijlstra nú is, waren honderdduizenden Irakezen nog in leven geweest en had de wereld niet opgescheept gezeten met ISIS. Dat het er in Libië na de val van Kadhafi op vooruit is gegaan, lijkt me ook nogal moeilijk vol te houden.
De claim dat bij het Nederlandse buitenlandse beleid al sinds de jaren ’70 de nadruk zou liggen op mensenrechten, werkt me vooral op de lachspieren. Iemand daar iets van gemerkt na de bloedige coup van Sisi in Egypte? Welke sancties tegen Israël, Saoedi-Arabië en China heb ik gemist? Het buitenlandse beleid van elke staat wordt bepaald door commerciële en geopolitieke overwegingen. Moralistisch gekakel uit de mond van politici – ook uit de mond van “progressieve” politici – is uitsluitend bedoeld voor de publieke tribune, in de praktijk spelen morele overwegingen geen rol van betekenis.
Natuurlijk heeft Zijlstra een reactionaire agenda, maar dat verklaart de woede op Twitter niet. Die woede is volgens mij eerder te wijten aan Zijlstra’s oprechtheid. Zijlstra zegt dat de keizer naakt rondloopt, iets wat de linksliberale goegemeente liever niet wil horen. “Wij” hebben alleen iets tegen dictators wanneer ze op onze tenen gaan staan, wat ze voor de rest uitvreten interesseert niemand wat. Saddam mocht Iran de oorlog verklaren en de eigen bevolking met zenuwgas bestoken, dat liet iedereen steenkoud. Pas toen hij zo stom was onze cliëntstaat Koeweit binnen te vallen, ontdekte iedereen hoe in- en inslecht Saddam altijd al geweest was.
Wanneer het resultaat van Zijlstra’s opmerkingen is dat “we” voortaan eerst een stoel pakken, gaan zitten en even rustig nadenken voordat “we” weer ergens binnenvallen, lijkt me dat pure winst. Wanneer het óók nog tot resultaat heeft dat bij linksliberalen en sociaal-democraten eindelijk de schellen van de ogen vallen, ben ik Zijlstra zelfs voor eeuwig dankbaar.
The fact is that a man who wants to act virtuously in every way necessarily comes to grief among so many who are not virtuous.
