Wat te doen als kabinet Baudet I zou aantreden? Onmogelijk is dat namelijk zeker niet, alhoewel ik hem vooralsnog een te dwaze ijdeltuit daarvoor acht. Hij heeft meer opleiding dan Wilders, zal ook best intelligenter zijn maar is niet zo uitgekookt en maakt fouten omdat hij denkt dat hij alles al weet.
Baudet lijkt netter, zijn stropdassen en woorden zijn duurder dan die van Wilders, maar zijn uitspraken zijn in feite extremer. Wilders hebben we nooit horen praten over een dominant blank Europa of homeopathische verdunning van het Nederlandse volkseigen of iets dergelijks (hij zal het er beslist mee eens zijn, maar heeft tot aan die Marokkanenuitspraak altijd nèt halt gehouden voordat het te expliciet werd).
Het land verlaten? Maar waarheen dan, mocht deze (overigens niet eens zo) boreale kletsmajoor een kabinet gaan leiden? België niet, zoals Het Goede Doel in de jaren tachtig nog overwoog, daar is het rabiaatrechtse virus immers al veel eerder uitgebroken dan in Nederland.
Dat andere land waarmee we een grens vormen dan, Duitsland? Ironisch genoeg heeft juist Duitsland in Europa al diverse jaren een van de fatsoenlijkere regeringen. Duitsland, waar wij Nederlanders in de jaren negentig nog bestraffend het vingertje naar hieven toen in Solingen een huis van een Turks gezin in brand werd gestoken waarbij vijf mensen om het leven kwamen.
Maar het was Angela Merkel – en Angela Merkel alleen – die de politieke moed had in 2015 “Wir schaffen das” te zeggen. We kunnen dit wel aan. En dat konden we ook, maar wat de meeste politici in Europa niet aankonden was hun angst de stemmen van hun xenofobe en racistische electoraat te verliezen, met hun middeleeuwse ideeën over wilde horden Arabieren die hun roomblanke dochters zouden komen verkrachten en de hoofden afhakken. Merkel was de enige die politiek leiderschap toonde, iets dat een zeldzaamheid is geworden. Zij toonde de Duitsers waar het heen moest, in plaats van amechtig achter de laatste opiniepeilingen aan te rennen.
Dus ja, Duitsland zou een optie zijn en voor mij nog te beforenzen ook met mijn huidige baan. Mijn verblijf in Frankfurt in 2014 is me ook goed bevallen destijds. Maar wat als Merkel uiteindelijk terugtreedt? Het is niet alsof er in Duitsland geen virulent rechts-extremisme aanwezig is. Waar is dat ook niet, kun je je afvragen.
Het is er altijd geweest en zal er altijd zijn, dergelijk afschuwelijke mensen zijn er nu eenmaal. Maar gedurende de laatste twintig jaar zijn die mensen weer uit het riool gekropen waar ze sinds 1945 voor het grootste deel wijselijk in verscholen bleven. Misschien beleven we wel weer een zelfde soort periode als de jaren twintig/dertig van de vorige eeuw, waar regeringen de moeilijkheden die het volk ondervindt aan volksvreemde invloeden toewijst in plaats van de kapitalistische keuzes die ze zelf maken. Feiten doen er niet meer toe, het volk wil zijn haat. Haat tegen vreemdelingen, haat tegen links.
Rechts heeft een veel simpeler spel te spelen dan links. Zaai wantrouwen en verdeeldheid en iedereen stemt vanzelf rechts, want links staat voor solidariteit en empathie. Het onterecht geachte voordeel van een ander doet meer pijn dan het eigen verlies en mag hen niet gegund worden. Men hoeft alleen maar dingen af te breken om het grote geld vervolgens ruim baan te kunnen geven.
Naar het Westen dan? Ooit had Groot-Brittannië als geheel mijn sympathie. Maar de Brexitontwikkelingen hebben blootgelegd wat voor xenofobe sentimenten er met name in Engeland heersen. Nu bracht ik de feestdagen bij familie in Schotland door, en Schotland is een ander verhaal. Ten eerste wou Schotland nooit uit de EU stappen, en de leider van de Scottish National Party Nicola Sturgeon pleit nu dan ook voor een tweede onafhankelijkheidsreferendum, omdat destijds voornamelijk vóór het in het Verenigd Koninkrijk blijven gestemd was omdat men de EU niet uit wou.
Schotland is altijd een stuk linkser geweest dan Engeland, en men begint er erg moe te worden van steeds maar de consequenties van de keuzes van die rechtse Engelsen te moeten dragen. De Scottish National Party – de Schotse Labour Partij – is er momenteel oppermachtig.
Toen ik een van de afgelopen dagen door het rijke West End van Glasgow liep zag ik er erg veel daklozen op straat zitten. Te laat ontdekte ik nog diverse losse ponden in mijn achterzak, anders had ik er wat meer iets gegeven dan die ene jongeman. Of het toeval was weet ik niet, maar tot twee keer toe zag ik iets dat ik werkelijk nog nooit ergens anders gezien heb: mensen die neerhurkten bij zo iemand en daadwerkelijk een praatje met ze maakten.
Schotland dan? Mijn enige overgebleven directe familie woont er immers al. Ik ken lang niet alle Europese landen van nabij, dus misschien zijn er nog andere uitwijkmogelijkheden. Als het er nu eens niet zoveel regende en niet al om vier uur donker was in deze tijd van het jaar. En ik zou er niet zomaar een baan vinden. Misschien moet ik toch maar in eigen land blijven doorvechten.
