Trouw had in het Paasweekeinde een bijdrage van een hoogleraar privaatrecht van de (voorheen?) katholieke universiteit in Tilburg, Reinout Wibier geheten. Hoe u het doet moet u maar helemaal zelf weten, hier is de bron: “In de droeve ogen van Geert WIlders zie ik het lijden van Christus”. Een kleine zoektocht levert op dat deze Wibier zowel voor Volzin (voorheen Hervormd Nederland) als het Katholiek Nieuwsblad schrijft. Een eerste blokcitaat:
De Franciscaanse broeder Richard Rohr – auteur van vele bestellers, waaronder The Universal Christ – wijst erop hoe Christus meelijdt met alle menselijk leed. Volgens hem is Christus niet de achternaam van de man die op Goede Vrijdag aan het kruis stierf, maar een soort universele scheppingskracht die – voor wie het zien wil – zichtbaar wordt in alles en niet gebonden is aan een specifieke religie of levensbeschouwing.
Nu ben ik niet op de hoogte van het werk van genoemde Franciscaanse priester, maar ik kan mij niet voorstellen dat hij een timmermanszoon in Nazareth de Griekse familienaam Χριστός toedicht – Gezalfde. Was er geen eindredactie bij Trouw waar alarmklokken gingen beieren bij deze kletskoek?
Dat idee van Christus als universele scheppingskracht is in ieder geval theosofisch, en ook daarvan kan ik mij niet voorstellen dat Rohr het niet weet. Wilt u meer weten, lees dan The perennial philosophy van Aldous Huxley (ik weet niet of er een gangbare Nederlandse vertaling van is).
Kan ik het nou niet nalaten iets serieus te schrijven over leuterkoek? Nou nee, want dit is mijn terrein als politicoloog, gespecialiseerd in religieus socialisme/anarchisme. Ja, we hadden het over Wilders, niet?
Volgende blok:
Ik denk dat sommige van de kiezers waarvoor Wilders opkomt gevoeld hebben hoe zij niet serieus genomen zijn, bijvoorbeeld omdat zij maar weinig geld hebben, geen woning kunnen vinden of het gevoel hebben dat de Haagse politiek voor iedereen opkomt, behalve voor hun belangen. Mensen die zich ongezien hebben gevoeld en ten onrechte het idee hebben gekregen dat zij er kennelijk niet toe doen als er politieke keuzes worden gemaakt. Er is niets ergers dan je als mens ongezien voelen. Niemand verdient dat. Het lijden in de ogen van Wilders is het lijden van die mensen. Mensen die is wijsgemaakt dat je er altijd wel komt als je je best maar doet, en die vervolgens hun uiterste best hebben gedaan en er toch niet zijn gekomen.
Daar hebben we ze weer, de misdeelde eierengooiers die zeker weten hoe asielzoekers worden voorgetrokken want het hep op feesboek gestaan – omgetoverd tot lijdende Christussen die maar niet gehoord worden, onderbetaald zijn, geen huis kunnen krijgen en Geert draagt de lasten op zijn schouders om dat allemaal recht te trekken. “En gij geleufda?” zegt de Tilburger in mij.
Je kunt er om lachen, huilen is gepaster. Nog niet zo lang geleden ging Trouw, met zijn gereformeerde achtergrond, door voor “misschien de beste krant van Nederland”. Maar heel Nederland kachelt hard achteruit, valt te vrezen.
– Uitgelichte afbeelding: By William Blake – Tate Britain Image, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2367164
