In mijn jonge jaren vernam ik dat katholieken op vrijdag vis aten. Een merkwaardige gewoonte die na het Tweede Vaticaans Concilie overboord is gegaan – waardoor de visconsumptie juist sterk toegenomen is. Want nu mochten katholieken het iedere dag eten – vis.
Waarom aten zij vis op vrijdag? De verklaring is pas veel later tot mij doorgedrongen. Vrijdag hoort men te vasten, want het is de dag waarop Jezus gekruisigd is. Vasten, dat werd al gauw “geen vlees eten”. En vis is geen vlees volgens onnavolgbare redeneringen. Vlees noch vis, de uitdrukking zegt het al.
Deze godsdienstige kronkelredenering is voorbij en wat komt er voor in de plaats? Steeds meer Nederlanders eten een dag per week geen vlees. Zij heten daarom flexitariërs.
Vanuit mijn vegetarische standpunt een zeer merkwaardig streven. Maar alle beetjes helpen waarschijnlijk.
Betekent het nu ook dat flexitariërs dan wel vis gaan eten?
En ben je flexitariër als je tenminste een dag in de week geen dood landdier eet omdat je het eigenlijk niet kunt betalen?
Ik eet 4 dagen in de week geen vlees omdat ik kiezen moet: 7 dagen martelvlees uit de bio industrie of 3 dagen biologisch vlees, een keuze die zowel ideologisch als als financieel is.
Ik ben dus geen tariër van wat van soort dan ook.
Nou, je zal ze de kost moeten geven, de vegetariërs die vis als vleesvervanger zien. Maar het is dus zelfs niet zo dat vis een kleinere voetafdruk heeft?
Gezien alle overbevissing en weet ik nog veel meer? Nee vis is niet ‘groener’ dan vlees.
Ik ben ook ‘flexibel’. Ene keer de ene groente, andere keer de andere. Vlees noch vis met genoegen.
Ik eet één-, heel soms tweemaal per week een beetje vlees, en zo’n 2x/mnd vis. Puur omdat je merkt dat je dan fysiek en in je hoofd het best functioneert. Blijkbaar is dat de hoeveelheid die het best overeenkomt met het soort omnivorisch wezen dat de mens is.