Eminent socioloog en filosoof Zygmunt Bauman analyseert vijandige reacties jegens vluchtelingen.
Niet door eigen keuze maar veroordeeld door een harteloos lot herinneren die nomaden ons, irritant en woestmakend, aan de (ongeneeslijke?) kwetsbaarheid van onze eigen positie en aan de fragiliteit van ons welzijn. Het is een menselijke, al te menselijke gewoonte om de boodschappers de schuld te geven en te bestraffen voor de hatelijke inhoud van de boodschap die ze brengen in plaats van die verbijsterende, ondoorgrondelijke, vrees aanjagende en terecht tot bitterheid leidende globale krachten, die we verdenken de boosdoeners te zijn van het pijnlijke en vernederende gevoel van existentiële onzekerheid dat ons vertrouwen ondermijnt en onze vooruitzichten voor het leven in de war schopt.
(Eutopia [vertaald uit het Engels])
Zo luidt een van de treffendste van tal van rake typeringen die hij maakt met betrekking tot bekrompen protesten vanwege de vluchtelingenstroom.
