Verwarring van een volk dat zijn eigen toekomst niet kent

Daar sta ik dan als volgevreten westerling tussen de primitieven. Nou ja, primitief? Misschien ben ik wel gedegenereerd. Tenslotte weten zij nog hoe het is om echt te leven. Zij voelen zich veilig. We hebben net gegeten. We hebben een aap gevangen. Nou ja ‘we’. Zij. Ik struikelde over iedere tak en bleef onderweg met mijn jas aan iedere doornstruik hangen. Mijn vrouw raakte de weg kwijt en zat te huilen op een steen.

Ik voel me ook veilig. Ik heb namelijk een reisverzekering afgesloten. Naast mijn WA-verzekering, autoverzekering, brandverzekering, inbraakverzekering, pensioenverzekering, inboedelverzekering, glasverzekering, inzittendenverzekering, overlijdensverzekering, zorgverzekering, lidmaatschap wegenwacht en partnerpensioen, ben ik er zeker van dat ze me gaan begraven. Ik heb mijn graf al gekocht, want ik wil er zeker van zijn dat ze me wel op dat mooie plekje leggen.

Al die zekerheden hebben me onzeker gemaakt. Door al die zekerheden, ben ik vergeten hoe mooi het leven eigenlijk is. Iets wat deze mensen om me heen nog wel begrijpen. Die genieten van ieder moment. Want ze weten niet of ze morgen weer een aap zullen vangen. Dus je moet er nu even van genieten. Morgen zien we wel weer verder.
Als het morgen licht wordt, dan staan we op en zo niet, dan is het afgelopen. Dat is alle zekerheid die ze kennen.

Op mijn Hyves deed ik laatst een test. Ik plaatste de volgende WWW. “Hebben ze het park geschoffeld, hebben ze weer die bladeren vergeten mee te nemen”.
40 reacties. Je zal het niet geloven. Wat een rotzooi het eigenlijk wel niet is in Nederland en dat het nooit eens goed kan gaan. En je hoeft er weinig aan te doen, want de ene reactie lokt de volgende uit.
Conflicten met de gemeente, lampjes die stuk zijn en maar niet vervangen worden, paaltjes die scheef staan en vuilnisbakken die te laat geleegd worden.

De afgelopen veertig jaar is het steeds ‘beter’ gegaan. Steeds meer zekerheden. We werden steeds ouder, beter voedsel, meer keuze, kortere wachttijden, betere service. Dat heeft de Nederlanders veranderd in een bang volk. Bang voor ziekte, niet willen accepteren dat het leven eindig is, bang voor het onbekende en bang voor het bekende.

Regel na regel wordt opgesteld om onze behoefte aan veiligheid veilig te stellen. We creëren gezeik om daarna dicht bij elkaar te gaan zitten zeiken. Zeiken geeft nog een gevoel van saamhorigheid.

De komende veertig jaar zal voor de Nederlanders een spannende tijd worden.
En ik? Ik ben weer lekker terug in mijn veilige vaderland. Morgen weer een broodje aap van de Albert Heijn. Mits ze het tenminste hebben, want tegenwoordig is het een klotezooi daar.