Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting heeft bijgaande verklaring doen uitgaan waarin de diverse (rabiaatrechtse) leugens over hun Kristallnachtherdenking, welke overigens de originele is en niet “de alternatieve herdenking” zoals tegenwoordig wordt gespind, waar o.a. Plaisier van de PKN is ingetrapt, worden ontmaskerd:
Het Platform Stop Racisme en Uitsluiting heeft bericht gekregen van dr Arjan Plaisier, de scriba van de Protestantse Kerken Nederland (PKN), dat hij zondag 9 november 2014 niet zal spreken tijdens de herdenking van de Kristallnacht die het Platform jaarlijks in Amsterdam organiseert bij het monument voor het Joodse verzet tegenover het stadhuis. Het Platform heeft begrepen dat drPlaisier dit besluit heeft genomen onder zware druk van Joodse organisaties als het Centraal Joods Overleg (CJO). Het Platform betreurt het feit dat drPlaisier hiervoor is gezwicht, maar tekent erbij aan dat zijn stap niet van ironie is ontbloot, aangezien het Platform hem niet als spreker had gevraagd. De PKN hadden zelf aangeboden ”samen iets te doen met de Kristallnachterdenking”.
Het Platform constateert tot zijn spijt dat de stap van drPlaisier wordt begeleid door aanvallen van het CJO op de Kristallnachtherdenking van het Platform. Dit soort aanvallen is helaas niet nieuw en zoals eerder het geval was, worden daarbij leugens door het CJO en aanverwante organisaties niet geschuwd. Tegenover het Nederlands Dagblad, zei bijvoorbeeld Jaap Fransman, de voorzitter van het CJO: ”Ons punt is dat bij de alternatieve herdenking de herinnering aan de Kristallnacht verwatert. De herdenking wordt daar veel breder getrokken. Soms is het zelfs zo breed dat Israël ter discussie staat. We denken dat Arjan Plaisier het goed heeft bedoeld, maar het was gewoon niet de juiste plek voor hem om te zijn. Dat zou geen goed signaal afgeven.” Het Platform tekent hierbij aan dat Fransman duidelijk nooit bij een herdenking van het Platform is geweest, anders zou hij weten dat de Kristallnacht, de nacht van 9 november 1938, bij ons wel degelijk altijd centraal staat. Onjuist is ook om de herdenking aan te merken als ”alternatieve herdenking”. Het CJO zelf is aanmerkelijk alternatiever, want dat begon pas in 2010 met een eigen jaarlijkse herdenking, dat wil zeggen 18 jaar nadat het Platform hiermee begon, naar aanleiding van een aanslag in 1992 op asielzoekers in de Duitse plaats Rostock. En wat Israël betreft, dat is in de 22 jaar dat onze herdenking bestaat nog nooit ter discussie gesteld – het is zelfs nog nooit ter sprake gebracht. (lees verder bij platformtegenvreemdelingenhaat)
